dinsdag 4 november

Het is gelukt met het afspreken met Myung en haar familie bij uitgang 4 van subwaystation Jongno-sam-ga.
Ik was er twee minuten voor twee en zij waren er net. Handig toch zo'n g-mailchat. Gaat nog beter dan bellen.
We zijn via de straat achter het Sky-motel [richting Anguk-station] naar het Gyeongbokgung-paleis gelopen. Maar helaas.....niet alleen stond de toegangspoort en een flink deel van de paleisgebouwen achter grijs ondoorzichtig hek gerestaureerd te worden, maar dinsdag is men gesloten. Jammer! Via wat oversteken en ook wat onderdoorsteken [de weg is daar 6 banen aan elke kant...]kwamen we weer in de richting van Insadong. Daar hebben we bij een restaurantje een koude bibimbap gegeten. Heerlijke soep er bij en veel bijgerechten. Dat was rond half drie, dus we waren wel aan een hapje eten toe. Ik mocht van Myung op het schermpje van de videocamera even meekijken naar de ontmoeting die ze zaterdag op Incheon had met haar [bijna voltallige] biologische familie.
Teruglopend door Insadong zijn we een tweetal parken in geweest: eerst Tagol Park en er na Jongmyo Park. In dat laatste park zat het nog vol met mannen [1 vrouw gezien en die kwam er waarschijnlijk op toezien dat haar man naar huis kwam en niet naar de groeneflesjesplek ging]. Die spelen allemaal een schaakspel. Koreaans schaken is het volgens een man op krukken die wat engels sprak. Als je er bij staat te kijken lijkt het er qua spel en regels ook wel op. Alleen zijn de stukken plat, als damstukken, wel van verschillende afmetingen en met verschillende afbeeldingen er op.
De man die wat engels sprak begreep niet dat Myung hem niet kon verstaan. De verklaring dat zij 'ibjang' was begreep hij en hij raakte er tot tranen in de ogen door geemotioneerd. Die reactie is niet vreemd. De Koreanen vinden het adoptiegebeuren tegelijkertijd heel erg en heel mooi. Het 'heel mooi' heeft dan betrekking op de adoptieouders: men vindt het mooi, edelmoedig en opofferend en nog zo wat tegelijk en dat is nou net wat adoptieouders weer zo graag weg wuiven en wat ook eigenlijk onzin is. Maar hier zie je eens te meer het verschil in volksaard aan de oppervlakte komen.
We hebben met zijn vijven ons gezamenlijk dagje uit afgesloten bij 'het' theehuis van Insadong. Michael had het in een [Lonely Planet?]reisgids gelezen dat dit een bijzonder theehuis was. Jammer genoeg was het inmiddels te koud en donker om gebruik te maken van de aardige binnentuin die achter het pand zit en waar het zomers goed toeven moet zijn. Gemberthee, chrysantenthee, rozenthee [hele rozenknopjes in het stenen zeefje]: de lijst om uit te kiezen was te uitgebreid, maar het was een leuke en gezellige afsluiting van de dag.