Donderdag 12 november

Een beetje uitslapen mocht vanmorgen. Niet te lang, want dat is weer zonde van de dag; dan istie te snel om.
Els en Eef waren vanmorgen naar het consulaat om het noodpaspoort op te halen. Ik ging wat in de buurt rondkijken: eerst richting Dongdaemun en ongeveer halverwege met een grote bocht achterom door de kleine straatjes weer uitkomend voorbij de Jongno-toren.
Die omtrekkende beweging maakte ik, omdat we even na de middag hadden afgesproken bij het museum waar we gisteren niet aan toe kwamen: het nationaal museum net buiten het terrein van het Gyeongbokgungpaleis.
Ook dit nationale museum mag je gratis in. Hier heeft men ook lockers in de garderobe gemaakt en op een frisse dag als vandaag is het prettig als je jas, tas, sjaal en toebehoren achter kunt laten en uitgepeld door het museum kunt wandelen. Ook hier weer prachtige ruime zalen, mooie voorwerpen, afbeeldingen, borduurwerken tot zelfs de auto's aan toe waar de laatste keizer Sunjong en zijn vrouw de keizerin in gereden hebben. Het koetswerk bestaat niet uit metaal, maar uit gelakt hout.
Op een goed moment heb je een vol hoofd van al het moois wat je ziet. Een tussenstop in het museumrestaurant voor een sapje en kopje thee helpt wel even, maar tegen vijven waren we toch zover volgezogen [en moe in de benen] dat we richting hotel zijn gegaan.
Vanavond hadden we afgesproken met Niels om samen te gaan eten. Bij exit 1 van subwaystation Jongno-3-ga was de afspraak en toen we er waren kwam Niels al aangelopen. Wij waren de ene halte vanaf Anguk-station met de subway gekomen, maar de hoeveelheid trappen die je loopt om die 20 tot 25 meter onder de grond te komen en weer naar boven weegt bijna niet op tegen het voordeel van die ene halte op wielen.
We zijn met Niels de wijk aan de zuidkant van de Jongno ingewandeld, ten westen van Insadong. Dat is een echte eet- en uitgaanswijk en hij was daar nog nooit eerder geweest.
Op de hoek schuin tegenover Tom-n-Toms hebben we gegeten en daarna zijn we schuin overgestoken voor een koffie bij.. ja die dus.
Omdat Eef en Els vandeweek gezien hadden dat men bezig was met het opbouwen van grote figuurlampionnen in de Cheongyecheon, zijn we nog even daar gaan kijken. En in die anderhalve dag hadden ze het helemaal voor elkaar, met verlichting en al. Een hele rij figuren lichtte ons tegemoet vanuit het water. Daar zijn we tot aan het begin van de Cheongyecheon langs gelopen en daar was men bezig om steekwerk te maken met mandarijnen. Zo zag ik een varken met een lijf van mandarijnen. Er stonden mandarijnenboompjes en een Jeju-mannetje was ook in mandarijnen gestoken. Op dezelfde manier als men de praalwagens van het bloemencorso steekt, maar dan nu uitsluitend in mandarijn. Zo zie je dat ook buiten het seizoen er in Seoul toch van alles georganiseerd wordt en je hier steeds voor verrassingen komt te staan.
Een late kastanjeverkoper deed nog goede zaken met ons. Zijn kastanjes waren lekker gaar en warm.
Taaim flaais wen joer heffin fun... en tegen half twaalf namen we afscheid van Niels bij het subwaystation. Jammer dat ik niet over een maandje of twee zomaar hier weer heen kan vliegen. Even om de hoek kijken hoe het hem vergaat en een avondje uit eten gaan met Niels, zodat hij het Nederlands spreken niet verleert in dat halve jaar Korea ;-)