28 oktober [donderdag] reisdag naar Daegu

Reizen in Korea gaat toch wel heel prettig! Met de subway was ik zo op het Centraal Station in Seoul. Kaartje kopen is fluitje van een cent, nou ja, iets meer centen... maar voor net geen twintig euro reis je toch driekwart van Korea door. Je krijgt een kaartje met wagonnummer en plaatsnummer er op. Geen gedoe over een zitplaats. Als alles verkocht is dan moet je de volgende trein nemen. De zitplaatsen zijn ruim: voetsteunen, kuitsteunen die je kunt uitklappen. Alles keurig en schoon. De conductrice komt regelmatig door de trein lopen. Ze hoeft geen kaartjes te controleren, want kijkt op haar apparaatje, nog het best te vergelijken met zo'n digitaal gevalletje waarmee men tegenwoordig de bestellingen op een terras doorgeeft aan de keuken. Daar kan ze zien welke plaatsen bezet horen te zijn. Je koffer zet je gewoon in het begin van de wagon achter de laatste rij stoelen. Niemand die het in zijn hoofd zal halen een koffer van een ander mee te nemen. Daar ben ik nu gelukkig wel aan gewend. De eerste keer dat ik dat meemaakte vond ik het nog wat ongemakkelijk. Maar je ziet hier mensen hun koffer buiten het station laten staan, binnen een kaartje halen en dan terugkomen naar hun koffer of tas. Hier kan dat gewoon.
De rit was aangenaam en omdat de zon er aan mijn kant op stond heb ik ook even lekker zitten soezen. Maar er was ook veel te zien: de laatste rijstschoven die gesneden op het nu droge land lagen, bomen met de rode kam er nog in, maar zonder bladeren. Overigens is het me in Seoul opgevallen dat er weinig of geen kam verkocht werd op straat. Misschien ook een slechte oogst, net als de kolen waar de kimchi van gemaakt wordt. Hier en daar nog een veld met de zo bekende bij elkaar gebonden kolen die er fris en groen uitzagen. Komt het misschien toch nog goed met die kimchi, zij het met een late oogst.
Hier in Dong-Daegu [oost-Daegu, vergelijk station De Vink, met Leiden-Centraal, ongeveer die afstand van het centrale station van Daegu] ben ik buiten het station meteen naar de informatikiosk gegaan. Daar waren ze allervriendelijkst. Ik heb al gezien dat er genoeg te doen is hier. Snap eigenlijk niet waarom Daegu nooit in een reisprogramma van Shilla-travel heeft gezeten. Het hotel was even iets lastiger te vinden, maar met twee keer vragen onderweg werd ik er netjes naartoe gebracht. De eerste dame die ik het vroeg trok meteen haar telefoon en belde naar het hotel om te horen welke weg het moest zijn. De tweede set dames wist welke kant het op was en liep mee tot ik in de verte het uithangbord kon lezen. De kamer, die overigens goedkoper is dan die in Seoul, is een soort balzaal. Ik zal hier een fotootje bij opladen en wie de rest wil zien, die kan dat vinden op:
http://picasaweb.google.com/101783544665887710653/Korea2010?authkey=Gv1sRgCNrtncvFxO64Ww&feat=directlink
Een groot rond bed, walgelijk behang, twee p.c.'s [ik zeg wel eens dat ik een octopus ben en acht dingen tegelijk kan, maar ik werk voorlopig toch maar op een p.c. tegelijk] een telefoon waar je vullingen spontaan van uit je bakkes vallen. Maar het is wel veel prettiger dan in Seoul, met licht en lucht ook buiten het raam. Daar kijk ik op de ritselende boomtoppen vanaf kamer 602.
Op een reisdag ga ik verder niet veel andere acties ondernemen, want dan is mijn batterijtje straks leeg. Dus zo maar eens de boel gaan verkennen; zorgen dat ik het hotel terug kan vinden en een lekkere hap eten gaan opscharrelen. Er is hier van alles in de buurt.
Ik heb de foldertjes meegenomen van de diverse bustours, waarbij je voor het enorme bedrag van 5000 won [3,50 euro en dan reken ik erg ruim] de hele dag die bus kan gebruiken en op en af kunt stappen bij diverse aantrekkelijke punten [tempel, bergboedha, museum etc.]. Dat is altijd wel een goede manier om op een plek waar je nog niet geweest bent de boel te gaan verkennen.
Aan de overkant van het hotel is de ministop, dus voor mijn ontbijtje hoef ik niet ver te gaan. Prettig geregeld.