zaterdag 30 oktober

Een dubbeldekker in Daegu..., maar wel van Chinese makelij, geen rode Londense. De city-tour richting stad wordt vanaf Dong-Daegu-station in zo'n dubbeldekker gereden. Bij het hernieuwd opstappen ergens onderweg is dat overigens wel handig, want er rijden zoveel bussen in even zoveel kleuren, dat je nooit meer kunt herleiden welke bus je moest hebben voor het vervolg van je reis.
Deze valt net genoeg op omdat-ie hoger is dan de rest.
Er zijn een tiental plekken waar je kunt uit- of instappen bij deze city-tour. De tijd tussen twee bussen in is twee uur. Ik koos vandaag voor de Seomun-markt, midden in Daegu. Dit is de grootste traditionele markt van Daegu en op zaterdag was het er lekker druk. Een markt zoals ook in Busan, in Gyeongju en op diverse andere plaatsen in Korea te vinden zijn. Behalve wat lekkere dingen van een stalletje heb ik niets gekocht. Bij alles wat ik zou kunnen of willen kopen bedenk ik dat ik het zelf allemaal moet sjouwen als ik weer terugreis naar Seoul. Niet overal zijn liften of roltrappen, dus de hele bups moet gewoon door mijn eigen armen gedragen kunnen worden. Dat maakt je bescheiden met inkopen doen. Die twee uur vliegen. Ik heb wel wat foto's gemaakt, maar de essentie van de markt vang je niet met foto's. De geuren van de eetstalletjes, van de viskraam, van de kruiden, van de dieren in hokken [helaas, ja dat ook], het geroezemoes van de mensen en af en toe een marktvrouwenroep die iets probeert te verkopen. Nou hoeft ook niet alles te vangen te zijn in foto's; ik ben hier om er te zijn en het te beleven en de foto's brengen voor mezelf die beleving wel voldoende terug.
De dieren in de kleine kooitjes heb ik gezien, een foto uit de verte gemaakt en toen ben ik doorgelopen. Je kunt er ter plekke toch niets aan veranderen of verbeteren, dus heb ik er voor gezorgd dat ik er niet nog een keer langs kwam. Zo ging het vijftig jaar geleden in NL ook nog op de markt. De Koreanen hebben wat betreft dierenwelzijn nog een lange weg te gaan. Het volledig tegengestelde bijna doodknuffelen van huiskatten en kleine troetelhondjes staat hier weer lijnrecht tegenover. Voor die troetelbeestjes is weer niets te veel of te duur. Die gaan uitgebreid naar de trimsalon, krijgen een verfje in hun staart en een halsbandje met strass-steentjes, een jasje en een glittertas om in vervoerd te worden.
Dat was de schaduwkant van een dagje markt. Aan het eind van de route kon ik ook nog naar het nationaal museum van Daegu, maar dat voelde als proppen en ik hoef niet alles op een dag te doen. Het Duryu-park staat ook nog op mijn wensenlijstje. Meer wensen dan dagen waarschijnlijk, maar het gevoel van: alles mag en niets moet dat blijf ik houden gelukkig. In de city-tour bus waren op de heenweg een aantal Koreanen die Engels spraken. Ik werd van snoepjes voorzien en kreeg uit de grote thermoskan ook een bekertje koffie. De vriendelijkheid en gastvrijheid van Koreanen is voor hen zo vanzelfsprekend. Dat moet wel heel kil zijn voor Koreanen die voor het eerst in Nederland of zelfs in Europa komen. Op de terugweg zat er een Indiër in de bus die zo blij was dat hij even Engels kon spreken dat hij een beetje bleef 'plakken'. Gelukkig niet na aankomst van de bus, want ik heb geen zin in aanwaaiers waar ik mee 'moet' gaan eten of anderszins sociaal moet doen. Even lekker niet. Hij had na een conferentie nog twee dagen er aan geplakt, maar had volgens mij al weer spijt dat hij dat gedaan had. Het Koreaanse eten vond hij niet lekker. Kortom: hij kon de lol van Korea nog niet vinden. Dat ik al voor de zesde keer kwam deed hem meewarig het hoofd schudden. En toen ik zei dat ik altijd Koreaans ging eten in Korea en dat heel lekker vond zag ik hem de wenkbrauwen opheffen in opperste verbazing.
Ik heb 'm in elk geval de bustour naar Palongsan kunnen wijzen en gezegd dat daar een Engelstalig foldertje van te bekomen was bij de dames van de toeristeninformatie. Goede daad weer gedaan.
Omdat ik al veel gesnaaid had op de markt [als het lekker ruikt is het goed eten is mijn devies] heb ik het vanavond maar bij een eenvoudige mandu-guk-maaltijd gehouden. Anders wordt het misschien een rommeltje in mijn maag.