vrijdag 5 november: Seoul World Cup Stadium Park

Wat ik voor de trip naar Daegu had willen doen heb ik vandaag gedaan: een tripje naar de parken rondom het World Cup Stadium in Seoul. Een deel van die parken is op de oude vuilnisbelt van Seoul gebouwd en men heeft van iets kwaads een deugd gemaakt en roept nu dat men zo 'environmental friendly' bezig is... Natuurlijk. Zo kun je het ook verkopen. Het lijkt Alphen aan den Rijn wel. Neemt niet weg dat het op deze manier wel een plek is waar veel stadsbewoners plezier van kunnen hebben. Bij de ingang stonden fietsen, digitaal vastgeklonken. Via een machine die eerst wat geld van je wilde zien kon je een fiets huren. Ik heb dat niet gedaan en achteraf gezien ook maar goed, want het park was nou ook weer niet zo groot en dan ben je er met de fiets zo doorheen zonder dat je veel details ziet. Het weer was een klein beetje mistig, al kwam de zon er wel regelmatig doorheen en kon je de hele dag met je jas open lopen. Overigens kan dat vanavond ook nog, want juist door die wolken koelt het niet erg af in de stad. Het was wel een heel erg aangelegd park. Als je daar een park als Clingendael mee vergelijkt dan is dat natuurlijk[er]. Hier hangen op veel bomen bordjes met de namen; bomen hebben stutpalen, overal zijn touwen gespannen of staan wegwijzers. Kortom: een ander soort park dan voor een natuurlijke ervaring bedoeld is. Je ziet ook aan de vele vele zitplaatsen dat het gemaakt is om grote groepen mensen tegelijk te kunnen herbergen. Mogelijk gaat men hier na een voetbalwedstrijd naartoe? Overigens is hooliganschap hier onbekend. Het metrostation van het World Cup Stadium is net zo keurig als alle andere metrostations en er staan potten met chrysanten, los meubilair, snoepautomaten en legio andere zaken die bij ons op een station dichtbij een voetbalstadion al lang vernield of preventief geruimd zouden zijn geweest. Het reizen met de subway is als altijd erg leuk. Je ziet van alles gebeuren. Een oma met jochie van vijf of zes jaar dwong jochie om zijn anderhalve woord Engels op mij uit te proberen. Ik ging jochie maar in Koreaans antwoord geven, zodat voor hem de spanning er af was.
Teruggekomen op metrostation Gangwhamun ben ik -hoe kan het ook een vakantie zonder- heerlijk de Kyobo-boekhandel in gedoken. Korea is wel heel erg een land van leeslustige mensen. Ook hier zitten overal tussen de boekenkasten de mensen te lezen. Van de stapels boeken zijn alleen de bovenste exemplaren beduimeld en duidelijk meerdere malen ingezien. Dat is blijbaar ingecalculeerd risico. De boeken die er in een stapel onder staan zijn allemaal keurig. Die manier van uitstallen, stapels op lage tafels, heeft een prettige uitstraling. Er staan ook boekenkasten met boeken waar je alleen de rug van ziet. Een hele grote kinderafdeling met de fraaiste prentenboeken kan ook altijd op mijn aandacht rekenen. Jammer dat boeken te zwaar zijn om mee te nemen.
Ik heb gekeken bij het postkantoor en ze zijn zaterdag nog maar tot 13.00 uur open en daarna het weekeind niet meer. Dus een stapeltje boeken verzenden kan nu ook niet meer. Maandag ga ik dat soort capriolen niet meer uithalen, want dan ben ik onderweg met koffer, rugtas en handtas.
Beneden bij de boekhandel zit ook een restaurant en een koffietent. Je kunt daar dus bijna een hele dag bivakkeren. Volgens mij doen mensen dat ook. Daar heb ik weer lekker gegeten [tofu-rolletjes met vulling en kimbab, bakje soep, kimchi etc] Ik eet nu al bijna twee weken vegetarisch op een periodieke vis na en dat bevalt uitstekend. Wat ik op straat gemist heb de laatste twee dagen hier zijn de kastanjebranders en -pellers. Zouden de kastanjes al over zijn?
Vanavond werd het Seoul Lantaarn Festival geopend. Het was dan ook vreselijk druk bij de Cheonggyecheon [voor wie dit niet weet: de waterstroom midden in Seoul, in 2004 weer opengelegd nadat er jarenlang een zesbaans weg bovenop had gelegen]. Het was te druk om via de smalle trappen naar beneden te gaan, dus ik ben boven gebleven met kijken naar de verlichte reuzenlantaarns die in de stroom drijven. Misschien dat het morgenavond iets rustiger is en dat ik dan beneden langs het water ga kijken. Vorig jaar waren Els, Eef, Niels en ik daar ook bij dat lantaarnfestival. Brengt herinneringen terug. Ook toen was het vlak voor we weer terug naar NL zouden reizen. Nog twee dagen. Ik heb het gevoel dat ik een soort spons moet zijn om alles op te zuigen....