Zaterdag 7 mei [geschreven na thuiskomst]

Zaterdag 7 mei: laatste dag met lampionnenoptocht als toetje
Zo’n laatste dag in Seoul is er natuurlijk altijd eentje van shoppen voor de laatste cadeautjes voor de thuisblijvers. Heel Seoul verkeerde die dag in een soort koninginnedagstemming. Het Lotus lantaarn festival geeft altijd een soort opwinding in Seoul en overal op straat verschijnen de mensen met de koopjes op dekentjes en de tentjes met speciale activiteiten. Zo kon Romy bij een knutseltentje een schilderijtje maken op een paneel hout. We kwamen elkaar daar tegen, want waren zaterdag wel apart op stap gegaan. Ik ben ook nog bij toeval aan de achterkant van het grote standbeeld op Gwangwhamunplein in het museum beland dat volledig gewijd is aan koning Sejong. Deze koning heeft erg veel betekend o.a. door de verspreiding van het Hangul, de Koreaanse taal, wetenschap, sterrenkunde en ook om zijn sociale wetten [o.a. dat vrouwen in dienst zwangerschapsverlof kregen wat daarvoor niet zo was; men moest zeven dagen na de bevalling weer gewoon aan het werk]. Ook in dit museum valt het weer op dat de Koreanen erg goed zijn in het onderdeel ‘kindermuseum’, want vrijwel elk museum heeft een goed en leuk deel voor kinderen. Hier was er een origamiwand met allemaal kraanvogels [uitgelegd werd wat die kraanvogel voor Korea betekent als symbool] een tafel met vouwblaadjes en vouwinstructie en iedereen kon zijn eigen kraanvogel ophangen aan de wand. Ook diverse uitstallingen en een interactief programma via op de computer was speciaal voor kinderen bestemd. Ik was die kant opgelopen omdat ik wist dat daar ergens een copyshop was waar ik de boardingpasses, ’s morgens na online inchecken in de mail ontvangen, zou kunnen uitprinten. Uiteindelijk heb ik dat niet meer gedaan, want er kwamen allerhande andere leuke dingen op mijn pad en ik wist dat bij Finnair op Incheon het geen enkel probleem was, want vorige keren kreeg ik ook direct en ongevraagd een boardingkaart aangereikt. Het prachtige zonnige weer deed er veel aan om de stemming en de beelden vrolijk en zonnig te laten zijn. Kinderen die aan het spelen waren tussen de bedriegertjes en het zonlicht en de reflectie in de sousafoon van de 8th US-army-band of Korea zijn daar de weerslag van. Het was erg druk in de stad. Toen ik op mijn favoriete plekje een yoghurtshake wilde scoren bleek dat opeens ook de favoriete plek van een slordige 30 tot 40 andere Koreanen die tot buiten in de rij stonden. Maar niet dus. Even verderop mixte men een beker met aardbeien waar je bij stond. Ook lekker als opfrissertje en dorstlesser. Tegen een uur of half vijf ben ik naar het hotel teruggegaan om mijn aankopen daar te kunnen achterlaten en te wachten op een telefoontje of sms-je van Jolien en Francesca. Die zouden ongeveer om half zes bij station Anguk aankomen. Zo gezegd zo gedaan en vanaf het metrostation zijn we naar mijn favoriete eettentje gelopen waar ik de avond er voor een overheerlijke gegrilde vis gegeten had. Gelukkig waren de meiden ook te porren voor een visje, in elk geval wel zo’n gegrilde, want octopus en dergelijke zeeproducten hebben niet hun voorkeur. We hebben behalve gegrilde vis ook een heerlijke kimchi-padjun gegeten. Na het eten gingen we richting Jongno, waar de lampionnenoptocht ter ere van Boeddha’s verjaardag en het Lotus lantaarn festival al gaande was toen we aankwamen. We hebben nog ruim anderhalf uur langs de kant gestaan en genoten van al het kleurrijk lampionnengebeuren en de muziek en dansgroepen tussendoor. Het heeft iets weg van een bloemencorso, maar dan zonder de bloemen. Overigens worden alle karren en stellages op wielen met de hand aangedreven. Alle mensen, en dat zijn niet alleen jonge mensen, maar ook veel ouderen, lopen in flink tempo de route vanaf Dongdaemun-stadion tot aan de Jogyesatempel, toch een slordige 3 à 4 kilometer. Vooral de karduwers hebben best een zware taak. Jolien heeft op een stoel gestaan en met mijn camera wat foto’s gemaakt. Zo kon ik met het filmtoestelletje wat opnamen maken waar ook de beweging en het geluid op mee komt. Die komen nog op youtube te staan. Na deze mooie ervaring zijn Jolien, Francesca en ik een heerlijke koffie-mokka en hete chocolade gaan scoren met daarbij een Belgische wafel. We hadden er twee besteld, maar de afmetingen waren zodanig dat we aan een wafel met zijn 3-en ook meer dan voldoende hadden gehad. Lekker smullen dus. Na deze traktatie ben ik teruggegaan naar het hotel, wetende dat ik de volgende ochtend om 6 uur mijn bed uit moest zijn om rond zeven uur bij de bushalte richting vliegveld te staan. Dan is het handig als je het meeste hebt ingepakt en georganiseerd, zodat je ’s morgens alleen nog de laatste spullen er bij hoeft te stoppen en op de koffer moet gaan zitten om ‘m te sluiten ;-) Jolien en Francesca zouden nog even richting Jongnak gaan om de afterparty mee te maken. In 2008 heb ik dat meegemaakt met een zwevend hoofd net op de dag van onze aankomst in Korea, dus met slaapgebrek en jetlag in hoofd en benen. Het had desondanks wel zoveel indruk gemaakt dat ik het Jolien en Francesca kon aanbevelen om even te gaan proeven. Ik hoorde dat toen ze er aan kwamen het meeste feestgedruis al was afgelopen, maar ze hebben nog wel wat van de sfeer meegekregen. Ze moesten ook nog terug naar Suwon en wilden de laatste bus niet missen, maar hebben er geen nachtwerk van gemaakt. In het hotel gekomen heb ik alle spullies georganiseerd in de tassen en koffer, twee wekkers gezet en nog redelijk rustig geslapen.

Foto’s [meer dan hier onder] zijn weer hier te vinden:
https://picasaweb.google.com/101783544665887710653/Korea2011?authkey=Gv1sRgCM6q8IOM6uvbfQ&feat=directlink