Zondag 8 mei: de terugreis
Door: Willy
Blijf op de hoogte en volg Willy
09 Mei 2011 | Nederland, Sassenheim
Om zes uur zondagochtend ging de wekker. Ik had zowel het wekkertje als mijn telefoon opdracht gegeven me op tijd te wekken, maar ik was meteen wakker en kon de telefoon het zwijgen opleggen nog voordat er geluid uit kwam. Alles lag al klaar, dus ik hoefde alleen maar te douchen, een simpel snel ontbijt te nuttigen en de laatste spulletjes in de koffer te doen. Lee, Chris en Romy waren ook netjes op tijd, zodat we nog even voor zeven uur naar beneden gingen om het kamer-kaartje, de elektronische vervanger van een kamersleutel, in te leveren bij de immer keurig knikkende meneer achter de balie van het Noble-hotel. Dit hotel zit makkelijk dicht bij de halte van nummer 6011 van de Airport-limousine [= bus] naar Incheon. Binnen tien minuten zaten we in de bus en omdat het op zondagochtend niet druk is op de weg, reden we het binnen een uur. Op Incheon ging ik eerst de huurtelefoon inleveren. Die rekening viel erg mee, want een recidivist die al eerder huurde bij de LG+-telefoonverhuur, krijgt korting. Ik had het vorig jaar wel gelezen op het foldertje wat er bij zat, maar was dat eigenlijk al vergeten. Als dan van de rekening bijna de helft af gaat is dat toch een prettige bijkomstigheid. De ervaring leert dat de terugreis altijd sneller gaat dan de heenreis. Dat zal het psychologisch effect zijn, maar er is ook een aanwijsbaar verschil, want door een gunstige straalstroom doet het vliegtuig er een uur korter over dan van Helsinki naar Seoul. Romy wilde weer naast me zitten en kon zodoende op het eerste deel van de vlucht achter een raampje zitten. Om het gedreun van het vliegtuig in mijn oren niet tot hoofdpijnniveau te laten stijgen, gebruik ik de laatste paar reizen dankbaar de ipod met ruim 400 nummers zelf uitgekozen muziek. Het hielp niet helemaal afdoende, maar wat er aan hoofdpijn overbleef werd door een paracetamol verdrongen. We hadden gelukkig op Incheon nog net voldoende tijd om onze dagelijkse hoeveelheid cafeïne in vloeibare warme vorm naar binnen te werken. Dat scheelt wel, want van de koffie in het vliegtuig word je niet echt heel vrolijk. Overigens ook niet wakker of zo. De maaltijden aan boord zijn weliswaar heel behoorlijk, maar je kunt wel merken dat er steeds meer bezuinigd wordt op het eten en drinken. Was er vroeger nog een bakje vers fruit als dessert bij de maaltijd, tegenwoordig ligt er een mini-twix-reepje bij als dessert. De zakjes nootjes die je vroeger tussendoor kreeg bij een bekertje drinken zijn er nog wel, maar nu moet je ze kopen. Niet gedaan, want de prijzen zijn veel te hoog. De overstap in Helsinki ging vrij vlot. Men is daar wel strenger in de controle dan op Incheon. Mensen worden vaak gefouilleerd [wij niet trouwens] en tassen moeten nogmaals door de scanner. Mijn rugzak en mijn tas moesten open. Uit de ene werd de astma-inhaler gehaald en uit de andere een miniflesje met handendesinfecteermiddel. Beide zaken waren verder in orde, maar men wilde het wel eerst zien. Overigens verbaasde het me dat mijn schoenen niet uit hoefden. Veel mensen met hoge hakken moesten de schoenen in de bak doen en onder de scanner door laten halen en ik had mijn MBT-schoenen aan. Daarbij zit een flinke verdikking in de zool, maar blijkbaar was dat geen reden om ze te willen scannen. Op Helsingfors [vliegveld Helsinki] hebben we nog even de foto’s uitgewisseld: mijn foto’s op de usb-stick van Christina en haar foto’s op mijn laptopje. Daarom zijn er bij dit dagboekfragment ook foto’s. Chris had haar toestel de hele dag paraat gehouden en dus ook foto’s gemaakt van ons vertrek vanaf Incheon en in het vliegtuig. Ik had mijn toestel in mijn rugzak gedaan. Op Schiphol stond Hans al te wachten. Ondanks het vertraagde vertrek uit Helsinki waren we toch vrijwel op de geplande tijd geland. De piloot had zeker wat meer gas gegeven. Na een gezamenlijk hapje eten zijn Lee, Christina en Romy naar het Schiphol-station gegaan en ik met Hans naar de parkeergarage. En dan ben je opeens weer thuis en wat is het dan stil, zo oorverdovend stil op straat… En, o ja, … niet het w.c.-papier in de bak er naast gooien, maar gewoon weer in de pot achter je. En geen annyonghaseyo meer en geen kamsahamnida. En de winkels zijn hier dicht op zondag: maf. En zelfs op maandagochtend. En na zes uur. Nou ja, het went vast snel, net als andere keren. En dan is het weer uitkijken naar de volgende keer, want teruggaan naar Korea is een voornemen dat ik heb zodra ik in het vliegtuig naar Nederland stap.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley