vrijdag 4 november: uilendag

Vanmorgen heb ik heerlijk uitgeslapen en de bouwvakkers snapten dat. Die hebben iets geruisloos gedaan tot ik wakker werd of ik heb het niet gemerkt. Beide is O.K. De laatste twee dagen zijn altijd bestemd om nog wat cadeautjes voor thuisblijvers te vinden. En ik had twee gebreide vingerpopjes in de vorm van uilen meegebracht naar Korea met de bedoeling die in het uilenmuseum helemaal achter in de wijk Buckchon achter te laten. Het een liet zich goed met het ander combineren. Ook was ik van plan geweest vandaag mijn camera niet te gebruiken, maar de gelegenheden kwamen als vanzelf richting mijn lens. Eerst bij het koffie drinken op een tweede of derde etage vanmorgen. Het straatbeeld met de handkarren en oude mensen die papier ophalen was van grote hoogte wel te fotograferen. Normaal doe je dat niet, om mensen niet een cameralens in het gezicht te richten.

Flink wat omzwervingen later kwam ik halverwege de middag bij het uilenmuseum aan. Meneer stond in de deuropening en ik had hem alleen even de uiltjes willen geven, maar zo makkelijk kwam ik er niet van af. Hij wist dat ik eerder geweest was, maar niet meer wanneer. Toen ik zei dat dat eind april, begin mei van dit jaar geweest was, kwam boek 8 [bezoekersboeken] tevoorschijn en ja hoor, hij vond al snel Romy's tekening en onze goede wensen in het boek. Ik kreeg een kop koffie aangeboden en ondertussen kwam zijn vrouw thuis. Aardige mevrouw met grijs haar en lief gezicht. Ze was ook erg blij met de uiltjes. Op haar geleide vroeg meneer om mijn naam op te schrijven en waar ik vandaag kom, zodat deze twee nieuwe museumstukken op gepaste wijze ingeschreven kunnen worden in het ongetwijfeld goed bijgehouden register van alle aanwezig uilen.
Ik heb nog even in de bezoekersboeken zitten bladeren. Erg leuk! Uit alle uithoeken van de wereld staan er dingen in. Foto's van mensen die een uil zo groot als een hele bovenarm getatoueerd hadden. Juist: op die bovenarm. En ook iemand die een schouderblad-met-uil had die er niet meer af ging met douchen. Toen ik na de koffie weg wilde gaan, werd ik door mevrouw verrast met het geschenk van het door haar zelf gemaakte kinderboek vol met uilen. Of zij het ook geschreven heeft weet ik niet, maar in elk geval heeft ze alle uilen getekend. Die uil die Romy getekend had zou niet misstaan hebben in dit boek. Beetje jammer dat een boek veel weegt, dus dat wordt zondagochtend de rugtas oprekken.

Op een van de omzwervingen in de wijk bij het uilenmuseum stuitte ik op het 'museum of old fragrance' zoals het enige bordje in het Engels het aankondigde. Ik dacht dus iets te gaan zien, ruiken over oude parfums...maar dat bedoelden ze hier niet. Het was een klein 'huis'museum, zoals er hier zo veel zijn, waar een verzameling van oude en niet eens zo heel erg oude gebruiksvoorwerpen en dingen van alledag uit het Koreaanse huiselijk leven waren samengebracht en tentoongesteld. Kasten en kastjes, kimchipotten, gereedschappen, naaigerei, wekker, telefoon uit de zestiger jaren van de vorige eeuw, twee typemachines, naaimachine, foto's, borduurwerk [overigens met een hele moderne uitstraling] en meer van dat.
De 'old fragrance' slaat hierbij dus op de 'geuren van weleer' en de sfeer van toen. Een grappige ontdekking, want dit huis kon je zo voorbijlopen zonder te zien dat het een museum was.

Omdat ik mezelf een relaxte dag beloofd had, ben ik 's middags uitgebreid thee gaan drinken en jawel, voor het eerst deze vakantie: een heuse punt er bij. De broekriem gaat al een paar dagen op gaatje vier in plaats van gaatje drie, dus het kan.
Normaliter kom ik pas 's avonds het hotel weer in, maar nu ben ik tegen de avond eerst even rugtas en spullen in het hotel gaan brengen en ben een uurtje later, nu eens zonder rugtas, de stad in gegaan om wat lekkers te eten te scoren. En dat is gelukt, al had ik met deze vis [ben even zijn naam kwijt, want het is een Koreaanse vis] aanmerkelijk meer moeite met de graatjes dan met de gegrilde makreel die ik anders wel eens ontleed.

Morgen is het al weer de laatste dag hier.
Die twee weken zijn omgevlogen. Dat omvliegeffect is me niet vreemd. Tot ongeveer de vijfde dag is dat nog van je af te houden en dan is het een race naar de dag dat je weer op het vliegveld verwacht wordt.
Morgen eerst eens kijken of ik er zonder groepsgebeuren bij Jongmyo in mag en het daar niet te druk is.
Dan bril ophalen; heel benieuwd.
En dan 's avonds naar het lampionnenlint op de Cheonggyecheon.
Dat is een mooie afsluiting van de vakantie. Keurig op tijd regelen ze dat hier voor me. Vanavond zijn de lampionnen ook al aan, maar ik denk dat het nu nog drukker is dan het morgen zal zijn. Morgen verwachten ze namelijk iets minder mooi weer en zelfs regen. Het is nu nog 22 tot 24 graden overdag. Vandaag was het bewolkt, dus dan krijg je dat warme-klamme-deken-gevoel.
Het is hier nu rond zes uur donker. De lampionnen worden elke dag om vijf uur 's middags aan gezet. Allemaal led-verlichting, want Seoul let op het stroomverbruik. Is wel nodig ook, want als je ziet hoe veel hier verlicht is 's avonds en soms de hele nacht, dan kan dat echt niet meer met gloeilampen.

Foto's komen weer op:
https://picasaweb.google.com/101783544665887710653/Herfst2011De8eKeerNaarKorea?authuser=0&authkey=Gv1sRgCO7Au4yAqeWqGQ&feat=directlink