10 en 11 mei: terugreis en weer thuis
Door: Willy
Blijf op de hoogte en volg Willy
11 Mei 2012 | Nederland, Amsterdam
Donderdagochtend ging de wekker om zeven uur. Ik was kwart voor zeven wakker. Bijzonder, want andere vakantiedagen sliep ik rustig tot een uur of negen uit. Toen ik beneden bij de receptie ging uitchecken kwam de moeder van de jongen achter de receptie met me mee naar buiten en ik had al gauw door dat ze me naar de bushalte ging brengen. Ze nam het kleine koffertje voor haar rekening. Onderweg vroeg ze nog waar ik allemaal geweest was en bleef maar glimlachen. Ik kon zo haar geruststellen en ik had het erg fijn gehad. Ze glom helemaal en vond het geweldig dat ik haar, zij het sumier, in het Koreaans antwoord kon geven op haar vragen.
Een uur en tien minuten later werd ik afgezet op Incheon Airport. Wat gaat dat toch makkelijk en vlotjes en was is dat vliegveld toch lekker overzichtelijk, ruim, schoon. Nou zijn ze al voor het tweede of derde jaar uitgekozen als airport-of-the-year en dat plakken ze ook met trots aan. Ik kan het me voorstellen.
Bij Lufthansa staat een mini-rij bij de incheck voor economy-class en ik word meteen doorgesluisd naar de desk voor de business class. Zo, mooi voor hen, want ik krijg tijdens de vlucht van de stewardess een enquêteformulier en die gaat over de service van Lufthansa, dus dat leverde weer extra puntjes op. Niks mis mee overigens met de service van Lufthansa.
In het vliegtuig zat ik naast een Koreaanse jonge meid die overigens Duitse bladen las, dus misschien wel een Duitse adopko? Ze ging vrijwel meteen pitten en behalve dag en hallo hebben we het stil gehouden onderweg. Wel zo lekker, want zeker op de terugweg heb ik niet zo'n zin in verplicht een gesprek gaande houden.
In München ging alles ook vlot en ik had nog een uur de tijd om een fruitshake te halen, naar het toilet te gaan en nog wat rond te kijken in de winkeltjes.
We dachten bij gate G-31 zo de slurf in te lopen, maar nee: naar beneden, bus in en een stuk verderop naar een heel klein vliegtuig [beide zijden 2 zitplaatsen en ongeveer 60 rijen lang, formaat bus dus, maar dan met vleugels].
De bagageplekken in dit vliegtuig waren recht evenredig met de omvang van het vliegtuig, dus er werd me gevraagd mijn cabin-koffer alsnog in te leveren om in het ruim vervoerd te worden. Dat wilde ik wel, maar heb wel even laptoppie er uit gehaald, want als ze daar mee gaan smijten, dan word ik daar niet blij van.
Bij aankomst in Amsterdam kregen we ook naast het vliegtuig de koffertjes weer terug. Niet heel overbodig, want daar zat ook mijn jas in. Jas, ja... zo'n ding dat je in een zeker klimaat nodig hebt...Nog mazzel dat we niet van de vliegtuigtrap af geregend zijn, want ik had onderweg alleen een katoenen vestje en t-shirt aan en dat is in een flinke Hollandse regenbui beide zo doorweekt.
Ik heb in Korea mijn jas alleen maar aan de kapstok gehangen en nooit meer hoeven gebruiken. Luxe.
Bij de bagageband zag ik uit de verte mijn gehavende en met pleisters en stickers dichtgeplakte koffer al op een band rondjes draaien met nog één koffer. Die kon ik zo oppakken.
Buiten in de aankomsthal, ondanks de sms die ik gestuurd had toen ik net geland was, geen Hans. Ja, hij was er wel, maar stond door ruitje 2 te loeren en ik kwam bij ruitje 1 er uit. Dat was volgens hem niet volgens het boekje, maar ja, we lezen niet dezelfde boekjes blijkt.
Het is ook weer lekker om thuis te zijn, al is het de eerste dagen altijd erg wennen. Maar laat dat ook maar lekker zo... even nasoezen. Het hier en nu is soms slechts prettig te verdragen met een lekkere bak bagage aan goede herinneringen. En die bak heb ik weer ruimschoots kunnen vullen de laatste 12 dagen.
Een uur en tien minuten later werd ik afgezet op Incheon Airport. Wat gaat dat toch makkelijk en vlotjes en was is dat vliegveld toch lekker overzichtelijk, ruim, schoon. Nou zijn ze al voor het tweede of derde jaar uitgekozen als airport-of-the-year en dat plakken ze ook met trots aan. Ik kan het me voorstellen.
Bij Lufthansa staat een mini-rij bij de incheck voor economy-class en ik word meteen doorgesluisd naar de desk voor de business class. Zo, mooi voor hen, want ik krijg tijdens de vlucht van de stewardess een enquêteformulier en die gaat over de service van Lufthansa, dus dat leverde weer extra puntjes op. Niks mis mee overigens met de service van Lufthansa.
In het vliegtuig zat ik naast een Koreaanse jonge meid die overigens Duitse bladen las, dus misschien wel een Duitse adopko? Ze ging vrijwel meteen pitten en behalve dag en hallo hebben we het stil gehouden onderweg. Wel zo lekker, want zeker op de terugweg heb ik niet zo'n zin in verplicht een gesprek gaande houden.
In München ging alles ook vlot en ik had nog een uur de tijd om een fruitshake te halen, naar het toilet te gaan en nog wat rond te kijken in de winkeltjes.
We dachten bij gate G-31 zo de slurf in te lopen, maar nee: naar beneden, bus in en een stuk verderop naar een heel klein vliegtuig [beide zijden 2 zitplaatsen en ongeveer 60 rijen lang, formaat bus dus, maar dan met vleugels].
De bagageplekken in dit vliegtuig waren recht evenredig met de omvang van het vliegtuig, dus er werd me gevraagd mijn cabin-koffer alsnog in te leveren om in het ruim vervoerd te worden. Dat wilde ik wel, maar heb wel even laptoppie er uit gehaald, want als ze daar mee gaan smijten, dan word ik daar niet blij van.
Bij aankomst in Amsterdam kregen we ook naast het vliegtuig de koffertjes weer terug. Niet heel overbodig, want daar zat ook mijn jas in. Jas, ja... zo'n ding dat je in een zeker klimaat nodig hebt...Nog mazzel dat we niet van de vliegtuigtrap af geregend zijn, want ik had onderweg alleen een katoenen vestje en t-shirt aan en dat is in een flinke Hollandse regenbui beide zo doorweekt.
Ik heb in Korea mijn jas alleen maar aan de kapstok gehangen en nooit meer hoeven gebruiken. Luxe.
Bij de bagageband zag ik uit de verte mijn gehavende en met pleisters en stickers dichtgeplakte koffer al op een band rondjes draaien met nog één koffer. Die kon ik zo oppakken.
Buiten in de aankomsthal, ondanks de sms die ik gestuurd had toen ik net geland was, geen Hans. Ja, hij was er wel, maar stond door ruitje 2 te loeren en ik kwam bij ruitje 1 er uit. Dat was volgens hem niet volgens het boekje, maar ja, we lezen niet dezelfde boekjes blijkt.
Het is ook weer lekker om thuis te zijn, al is het de eerste dagen altijd erg wennen. Maar laat dat ook maar lekker zo... even nasoezen. Het hier en nu is soms slechts prettig te verdragen met een lekkere bak bagage aan goede herinneringen. En die bak heb ik weer ruimschoots kunnen vullen de laatste 12 dagen.
-
11 Mei 2012 - 14:26
TdW:
Willy, heel erg bedankt dat ik deze reis mocht meemaken, op naar de volgende.
En dat lekker makertje is niet alleen voor Hans, ik zie mij daar ook wel inrijden, in/uitstappen is een ander verhaal, hahahahaha
Jij hebt voorlopig weer genoeg lekkermakertjes gehad en tussentijds kun je weer sparen voor de volgende.
Een mazzel is er natuurlijk wel, je komt terug van vakantie en daar is je vakantiegeld, jij treft het toch maar!!!!!!!!!!!
Till next time.
-
11 Mei 2012 - 18:42
Angelie:
Hoi Willy.
Welkom terug! het was weer genieten. Tot maandag! -
11 Mei 2012 - 18:44
Chris En Lee:
Potverdorie wat gaat dat snel. Fijn dat je reis voorspoedig ging en je weer veilig thuis bent. Blijf vooral lekker nasoezen en welkom thuis!
Liefs van ons -
11 Mei 2012 - 23:15
Daphne:
Welkom thuis en leuk dat we weer met je mee hebben kunnen gluren! :-) -
12 Mei 2012 - 15:29
Kim:
Welkom terug! Het was weer gezellig om van je reis mee te mogen genieten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
