woensdag 31 oktober: Hanji papierfabriek

Vanmorgen had ik de wekker om acht uur gezet, want na een nacht goed uitslapen kan ik er wel weer tegen en hoef ik geen nachten van acht of negen uur te maken. Daar raak ik alleen maar van uit mijn ritme van 6, hooguit 7 uur slapen per nacht.
Ik had het plan opgevat om naar de Hanji papierfabriek te gaan. Daar is een museum bij en een 'hands-on'-papierschepgebeuren. Nou heb ik in 2008 al een keer een papierfabriek van het beroemde Hanji-papier in werking gezien in Andong en daar ben ik enorm mee verwend.
Ik ben eerst een heel eind gaan lopen, richting Intercity Bus Station, wetend dat ik het hele stuk niet zou kunnen lopen, want de fabriek ligt een stuk buiten de stad in een industriegebied. Maar zo'n wakker wordende stad heeft wel wat en ik wilde ook weten of dat busstation met bepakking van koffertje en reistas te belopen was. Maar dat gaan we niet doen zaterdag, want dat is toch ruim een half uur lopen. Zonder bepakking heerlijk, maar dan kies ik zaterdag voor de reis naar Seoul toch de trein.
Bij het Intercity Bus Station staan er taxi's plenty en ik koos een wat jonge taxichauffeur [nee, hier slaan ze elkaar de hersens niet in als je niet de voorste taxi neemt] in de hoop dat hij een paar woorden Engels zou spreken, maar nada... Met het briefje dat de dame van de Tourist Information gisteren had geschreven en mijn kaart er bij had deze chauffeur het toch vrij vlot door, al zag ik de hele achterkant van het industrieterrein. Ik kon op de kaart zien dat als hij een brug verder genomen had, hij er vlotter geweest was. Hoezo 'vrouwen kunnen geen kaart lezen' ....
In het museum op het fabrieksterrein was ik op dat moment de enige bezoeker. Het licht moest nog aan gedaan worden. Ik kreeg de filmpjes daardoor wel voor mij alleen in het Engels en dat is toch wel handig. De dame begeleidde me van zaal tot zaal en was volgens mij blij dat ze wat afleiding had. Ze pakte met enige regelmaat mijn camera over om mij op de foto te zetten en bepaalde ook de plaats waar dat moest gebeuren. Liet ik zo. Ze was zo enthousiast.
In dit museum werd, in tegenstelling tot wat ik in Andong heb mogen meemaken, het hele proces van papier maken niet 'live' getoond, maar op film en met diorama's. Wel werd er een kluitje natte moerbeitak [het witte binnenste, ontdaan van alle schors] getoond, dat daar dus elke dag opnieuw neergelegd wordt of alleen opnieuw nat gemaakt wordt.
Alles bij elkaar toch een interessant geheel. Er wordt ook kleding gemaakt van papier, maar daar wordt wel een deel zijde doorheen gemengd. Het voelt erg fijn aan en de draageigenschappen schijnen heel goed te zijn. De kleding kan gewoon gewassen en gestreken worden. Jammer dat de stijl van de kleding die daar hing wat oubollig was.
Aan het eind van de tentoonstellingen [vaste collectie en een kalligrafie-tentoonstelling] mocht ik een velletje papier scheppen.
Ik wist nog dat ik dat niet alleen links-rechts moest schudden, maar dat het alle vier de kanten van het frame moet zien om een beetje goed papier te krijgen, waar de vezels in beide richtingen liggen. Jammer genoeg 'moest' er een stempel van het museum op dat vel. En met zo'n scheprand kun je de stempel er ook niet straffeloos af snijden of knippen. Nou ja, dan maar moerbeibomen gaan planten in de tuin.....Tisniesomoeilijk!
Toen ik vertrok was het net middagpauze en liepen de fabrieksarbeiders pauze te houden op het terrein. De dames stonden in de toiletruimte hun tanden te poetsen na de lunch. Grappige sfeer.

Op de terugweg was het niet zo vanzelfsprekend dat ik een taxi zou kunnen scoren. Ik ging op weg in oostelijke richting, naar de kant van de stad. Het was net na het middaguur, dus zuid was duidelijk [volop zon vandaag!] en dan is oost ook een eitje.
En nog voor ik een hoek om moest had ik een taxi. Ik zag 'm al de andere kant op rijden en verderop bij een fabriek iemand afzetten. Deze chauffeur was natuurlijk ook blij dat-ie een klantje op de terugweg had.
Een gesprekje gaat dan met wat improviseren. De Koreanen vinden het heel vreemd dat als je getrouwd bent je in je eentje op reis gaat. Daar snapte hij niets van. Hij was blij dat ik geen bonnetje hoefde [krijg je tegenwoordig standaard na een taxirit] en dat retourritje gaat vast niet bij zijn belastingaangifte.

Mijn geschepte papier en andere kwetsbare zaken van de papierfabriek heb ik eerst in het hotel gebracht. De ajumma's waren nu rond een uur of een de kamers aan het schoonmaken en waren net bij mijn kamer. Handdoeken en prullenbak vond ik OK, maar bed opmaken, dat kan wel even zo die paar nachten. Thuis gaan er ook niet elke nacht schone lakens op. Vonden zij ook niet erg.

In de middag ben ik weer een andere kant op Jeonju in gelopen richting de overdekte markt en het warenhuis en de straatjes met allerhande waren op matjes en dekzeilen langs de kant van de stoep. Daar heb ik me prettig bezig gehouden. Kijken en nog eens kijken [en ja, een paar kleine dingen kopen ook deze keer].
Bij het koffietentje in het warenhuis kreeg ik bij de koffie als 'present' een paar heerlijke 'tosti's' , maar dan anders. Gewoon wittebrood en daar in honing of stroop met kaneel en gehakte nootjes. Het lijkt veel op de vulling die in die ronde koeken zit die op straat verkocht worden hier. Alleen zat het er hier wat dunner op. Welke nootjes het zijn weet ik niet, maar het maakt een heerlijke versnapering bij de koffie. Ga ik thuis toch ook eens proberen te maken.

Vanavond heb ik gegeten bij een klein tentje. Je moest er zelf je bestek halen, je bakje met sojasaus vullen, water in het metalen bekertje tappen en servetjes uit een dispenser aan de muur halen. Dat geeft wel een hele ongedwongen sfeer. Er zaten ook tieners in schooluniform te eten, zo'n tentje. De mandu-bibimbap was heerlijk. De rode saus over de noodles was iets te scheutig er op gedaan, maar ook zonder de noodles had ik al een volledige maaltijd.

Het lijkt er ondertussen op of ik hier alleen maar eet en eet en nog eens eet.
Hmmm... is ook zo hoor, maar er zit wel af en toe een paar uur tussen.