maandag 29 april: Bulguksa en Sokkuram

Vanmorgen gingen we vlot van start: met de subway naar Dongdaegu. Daar vandaan ging wel een trein direct naar station Bulguksa [vanuit Daegu niet].
Terwijl we in de trein zaten regende het wat, maar in de richting die we gingen was het lichter aan de horizon. Neemt niet weg dat we aan het begin van de dag toch wel wat spatten gevoeld hebben en ook aan het eind van de dag [weer tijdens de treinrit...goed gemikt] regende het ook. Temperatuur was boven de 20 graden, dus dan kun je wat spatten ook goed hebben.

Bij station Bulguksa aangekomen zijn we gaan lopen. Dat was een flinke wandeling, maar we waren nog vers en fris. Kilometertje of vijf, maar dan wel stijgend.
Unesco werelderfgoed nummer zo- en zoveel. Bus na bus reed er naar toe. Toen we net op het tempelterrein waren was het onwaarschijnlijk rustig en stil op het plein voor het eerste tempelgebouw. Ik wist dat dat niet snel weer zo zou zijn, dus we hebben even stil op een bankje zitten genieten. Inderdaad: toen we eenmaal het hele tempelterrein rond geweest waren, rizzelde het van de mensen, klassen met kinderen, gezinnen, ajumma's in paars en diep roze.
Wat een aanfluiting was, was het gebouw dat men om de beroemde 3-etage-hoge pagoda hebben gezet. Wat een lelijk gezicht en wat een aanfluiting voor het geheel. Past totaal niet in de sfeer of stijl. Men was met de pagoda bezig [restauratie?]; hopelijk wordt het gebouw afgebroken na de restauratie, maar ik ben bang dat het er te permanent uit ziet. In 2002 konden we de pagoda nog aanraken. In 2008 stond er al een hekwerk omheen en nu dit. Het moet niet gekker worden.

Na de Bulguksa [tempel] gingen we met de bus naar de Sokkuram-grot met de grote witte Boeddha. Je mag daar geen foto's maken. Heeft Lee toch gedaan met zijn telefoon. Er stond tenslotten 'no camera's' en hij had ook geen camera in zijn hand.
De weg naar boven was goed voor wat kuitenspanning en het naar beneden lopen over de ongelijke rots-trappen was eigenlijk nog lastiger voor kuiten en beenspieren. Ondanks het vrij late tijdstip van de dag [we waren er rond vier uur] rizzelde het er van de klassen met schoolkinderen. Romy en Christina werden flink aangestaard. Die blonde lokken hebben veel bekijks. Mijn grijze kop is niet opvallend en Lee valt niet op, tenzij hij dat wil.
We werden de grot in- en uitgeduwd door een klas met kinderen, dus zijn we een tweede keer naar binnen gegaan, even wachtend op een klein gaatje tussen al die kinderen.
Dit soort massagebeuren is niet mijn favoriete bezigheid. Maar het kan van het lijstje geschrapt van Lee, Chris en Romy.
Door de naderende verjaardag van Boeddha was hier ook alles al heel mooi versierd. Dat kleurt de boel dan wel weer heel leuk op.

Teruggekomen bij Bulguksa-station [taxi, voor nog geen 4 euro...] bleek de trein pas om half acht te gaan. Omdat we daar nog voor half zes stonden was dat niet echt een lekkere reistijd.
De dame achter het loket was heel behulpzaam en stuurde ons naar de bus. Bus 10 of 600, beide gingen naar Gyeongju en stopten bij het station en omdat daar meer treinen stoppen dan bij Bulguksa kwamen we om 18.25 uur netjes weg. Ongeveer 5 kwartier treinen verder konden we weer uitstappen in Dongdaegu.

Op station Dongdaegu hebben we een hapje gegeten. Lekkere Koreaanse kimbap. Met een verse koffie als dessert en wat eetbaars in de tas voor het ontbijt gingen we op weg naar de subway richting hotel. Laten ze nou in die subway die lekkere vanille-koekjes met custard aan het bakken zijn... Restje ligt nog naast mijn computer. Haalt het eind van de avond niet denk ik.