dinsdag 26 oktober

De wirelessverbinding in het hotel of bij Tom'n'Toms is zo tergend langzaam dat ik maar weer naar mijn vertrouwde pc-bang gegaan ben. Meisje dat hier de zaken regelt wijst me meteen een goede pc en opent al bij voorbaat luikje voor de usb-stick. Goede zakenvrouw in de dop.
Een koude nacht met veel herrie van gierende wind om het pand en van mensen die het op enige wijze niet met elkaar eens waren, maar dat net in de hal of in het portiek van het hotel moesten gaan uitpraten. Dan is zo'n kamer beneden wel vervelend. Ik kan doorgaans de halve wereld om me heen laten vergaan en nog doorslapen, maar dit stoorde toch.
Een te zeer been waar de spalk niet meer omheen kon blijven vannacht hielp ook niet mee. Spalk toch maar uit gedaan in de hoop dat dat niet erger zou veroorzaken dan het oploste. Goed, zo van die huiselijke ongemakjes, maar het heeft me niet tegengehouden om er vandaag weer een leuke dag van te maken.
Het is hier nu koud [begon met een graad of vijf, zes vanmorgen en is opgelopen tot een graad of elf denk ik], maar de zon schijnt en het is helder. Door de wind van gisteren en vanmorgen is de lucht wel voelbaar schoner. Ik kan in elk geval goed diep inademen zonder dat het voelbaar 'valt' in mijn longen. Een beetje Zwitserlandgevoel zelfs...knisperig en helder.
De bomen beginnen hier en daar te kleuren, maar de ginko's zijn nog niet zo fel geel dat ze bijna licht geven. Wel ruik je overal die vieze lucht van de kapotgetrapte vruchtjes van de ginko. Oudere mensen rapen ze 's avonds. Elke dag worden hier de gevallen bladeren van de grond geveegd en dan zijn alle gevallen vruchtjes ook weg. Niet zo erg voor degenen die die stank niet prettig vinden -weet je nog Els, vorig jaar- maar voor de mensen die die vruchtjes rapen om ze te kunnen verkopen of om er zelf iets van te kunnen maken dat ongetwijfeld goed is voor de gezondheid is dat geveeg wel jammer.
Het historisch museum van Seoul was open en is zeer de moeite waard. De klasjes met kinderen [waar erg leuke dingen voor georganiseerd werden] waren als altijd de bonus. Het Art Museum, waar ik bij vorige bezoeken al vaker binnen had gewild, maar geen tijd voor had, was gesloten. Zo te zien wegens verbouwing, want het dak was een soort grote tent. Paleisje hier en daar, parkje, koffietentje, nog een koffietentje...lopen en aanbelanden bij het National Museum of Contemporary Art, waar een tentoonstelling was getiteld 'Passion and Solitude; Picasso and Modern Art' en die bestond uit stukken die geleend waren van het Albertina-museum in Wenen. Chagall, Matisse, Picasso, Nolde, Giacometti en nog zo een paar bekende namen. Van Popov vond ik een prachtig kleurrijk stuk, dat zo bij mij aan de muur zou mogen. Picasso vind ik persoonlijk niet zo wat, maar hier hingen een paar etsen van hem en dat was weer een eyeopener. Had ik nog niet eerder gezien. Nou ben ik doorgaans ook geen museumfrequenteuse, maar daarom is het hier zo leuk om er nu de tijd voor te hebben. De paleizen en tempels hier in de buurt heb ik ondertussen al een paar keer gezien. Overigens zijn de parken die er bij horen altijd de moeite waard om er nog eens naartoe te gaan.
Vanavond heb ik voor het eerst een overheerlijke dolsot bibimbap genoten. Die zat er aan te komen.... had ik me al op verheugd.
Het is heerlijk om als je voeten aangeven dat ze genoeg gehad hebben voor een dag, je maar even om je heen hoeft te kijken voor je ergens een subwayingang ziet. En dan ben je in vier minuten waar je anders een half uur over zou lopen. Wat een luxe! En wat een hele prestatie is: ik ben uitgebreid in de Bandi en Luni-boekhandel geweest en heb NIETS gekocht. Ik weet dat ik nog moet slepen met de koffer straks station in, station uit en vice versa. Beter dus om dat met zo weinig mogelijk kilo's te doen.
Hier in de pc-bang is het duidelijk dat de Koreanen tot in hun nieren digitaal zijn. Niet alleen die pc's, maar overal mobiele telefoon en pda's en e-readers en alles er tussenin waar ik misschien nog niet eens het goede woord ken. Vanmiddag een klein staaltje van hoe dat al jong begint: twee jonge moeders in een koffietentje aan de koffie en heerlijk aan het bijpraten met veel gegiechel. Kinderen lopen er beetje omheen. Jochie van een jaar of vier kwam steeds bij mij kijken. Zo'n witneus is wel een bezienswaardigheid. Maar hij durfde wel volop te kijken. Niet het bekende snel de ogen neerslaan. Daar was-ie denk ik nog te jong voor. Meisje van net twee jaar werd toen ze wat onrustig werd aan tafel gezet. Op de tafel komt een klein stanaardje en daar gaat de mobiele telefoon [of hoe je dit apparaatje ook moest noemen] en daar werd even aan de knoppen gerommeld en ja hoor, daar verscheen een tekenfilmpje. Duurde zeker een half uur en kind bleef gebiologeerd kijken. Volgens mij krijgen ze hier zo'n ding al in de wieg.
Ik ga eens wat foto's er bij zoeken en dan straks nog even de straat op van de stad die nooit slaapt. Mijn fleece sjaal heeft de hele dag aan mijn rugtasje geknoopt gezeten; misschien heb ik 'm vanavond wel nodig. Maar het weer wordt weer beter en eind van de week belooft men weer 16 tot 17 graden en zon.