Dinsdag 3 mei: Busan Museum of Arts en nog zo wat
Door: Willy
Blijf op de hoogte en volg Willy
03 Mei 2011 | Zuid-Korea, Busan
Dinsdag 3 mei: Busan Museum of Arts en nog zo wat…
Vandaag hadden we afgesproken om geen gezamenlijke dingen te gaan doen. Chris, Lee en Romy wilden wel wat gaan rondstruinen op de markt en in de kleine straatjes en ik wilde een museum gaan bezoeken. Romy’s gezicht toen ik het woord ‘museum’ zei sprak boekdelen. Niet haar cup of tea. Hoeft ook niet, al hebben ze in Korea bij elk museum uitgebreid aan kinderen gedacht en hele leuke kinderafdelingen in de diverse musea. Ik kom er ook graag. Vanmorgen heb ik een uurtje langer in bed gelegen, gebadderd, haar gewassen en meer van die tijdrovende dingen gedaan die toch heel nuttig en aangenaam zijn. Toen ik op pad ging wilde ik wel een lekkere kop koffie en toen ik bij Pascucci binnenkwam zag ik aan de blik van het meisje achter de counter dat ze dacht: ‘die is te laat’. Daaruit trok ik de conclusie dat de rest van mijn familie best wel eens al binnen kon zijn en zich op een van de twee etages kon ophouden. Toen mijn koffie klaar was ben ik er mee naar boven gegaan en ja hoor… Grappig wel dat ik het aan de blik van het koffiemeisje had gezien. Ik had de keuze tussen twee musea: het Busan Museum waar de hele historie van Busan getoond wordt of het Busan Museum of Arts. Omdat ik al vaker de oude spullies die uit de grond gekomen zijn heb aanschouwd en ik vermoed dat dit museum mager zal afsteken tegen het grote nieuwe Nationale Museum in Seoul waar ik vorig jaar een dag heb rondgehangen, koos ik voor het Busan Museum of Arts [BMA]. Ik las ergens dat men al een paar jaar aan het stoeien is geweest met de naam van het museum. Men had er Busan Museum of Modern Arts van gemaakt, maar dat dekte de lading toch ook niet echt. Overigens heet het subwaystation nog wel zo. Toen werd er van gemaakt Busan Museum of Contemporary Arts. Dat was toch ook weer een mond vol. En nu is men terug van weggeweest met de oude naam, dus zonder ‘modern’ of ‘contemporary’ in de naam. Er hangt met name werk van kunstenaars geboren tussen 1915 en 1935. Bij elk werk staat achter een naam consequent een geboortejaar en –waar van toepassing- een overlijdensjaar. Er zijn werken waar de oude teken-, schilder- en kalligrafeerkunst nog erg in terug te zien is. Er hangen ook wat moderne werken die daar los van zijn en dan hangt er nog een heleboel werk van kunstenaars die waarschijnlijk naar Europa geweest zijn en daar wat stijlen hebben gezien en getracht in hun werk te gebruiken. Beetje niks van alles is dat. Maar over smaak valt niet te twisten. Inlijsten is toch ook belangrijker dan je zou denken. Veel werken hangen in te protserige goud geverfde lijsten en dat doet ze geen goed. Maar dit alles gezegd hebbende viel er toch behoorlijk wat te genieten. In het fotoboek op Picasa heb ik waar mogelijk de namen van de kunstenaars bij de foto’s van de werken gezet. Bij een enkeling ben ik vergeten het bijbehorende bordje te fotograferen. Ik hoefde niet te betalen voor de entree van het museum. Mogelijk was dat vanwege het opbouwwerk wat in volle gang was op de eerste etage van het museum. Daar was een tentoonstelling aan het ontstaan en het was jammer dat ik aan het eind van de dag nog weinig had kunnen zien van wat het ging worden. Een grote stapel dozen bevatte pluizenbollen zoals van paardenbloemen af komen. De pluizen wit en de zaadjes in rood en blauw. Het zou leuk zijn geweest te zien wat daar van gemaakt werd. Maar misschien is de suggestie van iets leuks wel beter dan het eindproduct. Na het museum, een uur of vier ’s middags, ben ik richting Bexco-gebouw gelopen. Een groot expositiegebouw, zoiets als de RAI, met vandaag alleen de ‘pret-a-porter’-collecties herfst-winter 2011-2012. Niet mijn eerste interesse, dus ben ik doorgelopen om het gebouw heen, min of meer met de mensenmenigte mee. Aan de overkant was een ‘home-mart’, een enorme supermarkt, te vergelijken met de Sligro of Makro. Ik had niets nodig, maar vind supermarkten in Korea altijd wel erg leuk om in rond te struinen. En omdat een vriendin gevraagd had of ik wat Koreaanse kruiden kon meebrengen, was dit ook nog een bezoek met een missie. Kruiden vond ik hier alleen in enorme potten of in pastavorm in kuipjes die het gewicht van mijn koffer snel boven de limiet zouden doen komen voor het vliegen. Maar het was een belevenis om tussen al die mensen en al die producten met camera in de aanslag rond te lopen. Bij de kassa’s was een hele rij zelfbedieningskassa’s, waar mensen de inhoud van hun kar scanden en met een pinpas betaalden. Ik had daar foto’s van willen maken, maar vond dat net iets te brutaal naar de mensen die daar stonden af te rekenen toe. Ik ben bij een ‘gewone’ kassa gegaan, want wist niet of mijn pinpas of creditcard dit systeem ook zou omarmen. Dus maar ouderwetsch. En dan ook nog met gewoon geld betalen. Dat gebeurt bijna niet in Korea. Zelfs voor een aankoop van nog geen 8000 won [net iets meer dan 5 euro] pakt men een creditcard. Inmiddels had ik wat trek gekregen, want na het ontbijt had ik niet meer gegeten. Bij de uitgang van de supermarkt heb ik een garnalenburger en een glas sinaasappelsap genuttigd, want ik wilde ruimte houden voor de gekochte kimbap. De rit in de subway, eerst 14 haltes, dan overstappen en dan nog 8 haltes, ging vlot en ik werd tot twee keer toe op een zitplaats geduwd. Nee, niet die waar de pictogrammen van mensen met wandelstokjes boven staan…zo erg is het nog net niet. Maar over het algemeen is men erg vriendelijk tegen witneuzen. Vanmorgen in de subway had ik een handen-en-voetengesprek met drie jongedames die mijn ogen zo mooi vonden en dan met name dat blauwe randje dat ik er met een potlood onder zet. ‘Velly plitty’… nou, dat is me nog nooit gezegd. Ik realiseer me dat Koreaanse ogen geen ruimte bieden om van die gekleurde randjes onder te zetten, dus daarom is het misschien wel bijzonder. In het hotel heb ik eerst de foto’s opgeladen naar Picasa [daar staan er altijd meer dan in dit online-dagboek] en ben toen van de meegebrachte lekkernijen gaan genieten. Inmiddels is het bijna een uur in de nacht of vroege ochtend hier in Busan, dus ik ga mijn bed eens opzoeken.
Vandaag hadden we afgesproken om geen gezamenlijke dingen te gaan doen. Chris, Lee en Romy wilden wel wat gaan rondstruinen op de markt en in de kleine straatjes en ik wilde een museum gaan bezoeken. Romy’s gezicht toen ik het woord ‘museum’ zei sprak boekdelen. Niet haar cup of tea. Hoeft ook niet, al hebben ze in Korea bij elk museum uitgebreid aan kinderen gedacht en hele leuke kinderafdelingen in de diverse musea. Ik kom er ook graag. Vanmorgen heb ik een uurtje langer in bed gelegen, gebadderd, haar gewassen en meer van die tijdrovende dingen gedaan die toch heel nuttig en aangenaam zijn. Toen ik op pad ging wilde ik wel een lekkere kop koffie en toen ik bij Pascucci binnenkwam zag ik aan de blik van het meisje achter de counter dat ze dacht: ‘die is te laat’. Daaruit trok ik de conclusie dat de rest van mijn familie best wel eens al binnen kon zijn en zich op een van de twee etages kon ophouden. Toen mijn koffie klaar was ben ik er mee naar boven gegaan en ja hoor… Grappig wel dat ik het aan de blik van het koffiemeisje had gezien. Ik had de keuze tussen twee musea: het Busan Museum waar de hele historie van Busan getoond wordt of het Busan Museum of Arts. Omdat ik al vaker de oude spullies die uit de grond gekomen zijn heb aanschouwd en ik vermoed dat dit museum mager zal afsteken tegen het grote nieuwe Nationale Museum in Seoul waar ik vorig jaar een dag heb rondgehangen, koos ik voor het Busan Museum of Arts [BMA]. Ik las ergens dat men al een paar jaar aan het stoeien is geweest met de naam van het museum. Men had er Busan Museum of Modern Arts van gemaakt, maar dat dekte de lading toch ook niet echt. Overigens heet het subwaystation nog wel zo. Toen werd er van gemaakt Busan Museum of Contemporary Arts. Dat was toch ook weer een mond vol. En nu is men terug van weggeweest met de oude naam, dus zonder ‘modern’ of ‘contemporary’ in de naam. Er hangt met name werk van kunstenaars geboren tussen 1915 en 1935. Bij elk werk staat achter een naam consequent een geboortejaar en –waar van toepassing- een overlijdensjaar. Er zijn werken waar de oude teken-, schilder- en kalligrafeerkunst nog erg in terug te zien is. Er hangen ook wat moderne werken die daar los van zijn en dan hangt er nog een heleboel werk van kunstenaars die waarschijnlijk naar Europa geweest zijn en daar wat stijlen hebben gezien en getracht in hun werk te gebruiken. Beetje niks van alles is dat. Maar over smaak valt niet te twisten. Inlijsten is toch ook belangrijker dan je zou denken. Veel werken hangen in te protserige goud geverfde lijsten en dat doet ze geen goed. Maar dit alles gezegd hebbende viel er toch behoorlijk wat te genieten. In het fotoboek op Picasa heb ik waar mogelijk de namen van de kunstenaars bij de foto’s van de werken gezet. Bij een enkeling ben ik vergeten het bijbehorende bordje te fotograferen. Ik hoefde niet te betalen voor de entree van het museum. Mogelijk was dat vanwege het opbouwwerk wat in volle gang was op de eerste etage van het museum. Daar was een tentoonstelling aan het ontstaan en het was jammer dat ik aan het eind van de dag nog weinig had kunnen zien van wat het ging worden. Een grote stapel dozen bevatte pluizenbollen zoals van paardenbloemen af komen. De pluizen wit en de zaadjes in rood en blauw. Het zou leuk zijn geweest te zien wat daar van gemaakt werd. Maar misschien is de suggestie van iets leuks wel beter dan het eindproduct. Na het museum, een uur of vier ’s middags, ben ik richting Bexco-gebouw gelopen. Een groot expositiegebouw, zoiets als de RAI, met vandaag alleen de ‘pret-a-porter’-collecties herfst-winter 2011-2012. Niet mijn eerste interesse, dus ben ik doorgelopen om het gebouw heen, min of meer met de mensenmenigte mee. Aan de overkant was een ‘home-mart’, een enorme supermarkt, te vergelijken met de Sligro of Makro. Ik had niets nodig, maar vind supermarkten in Korea altijd wel erg leuk om in rond te struinen. En omdat een vriendin gevraagd had of ik wat Koreaanse kruiden kon meebrengen, was dit ook nog een bezoek met een missie. Kruiden vond ik hier alleen in enorme potten of in pastavorm in kuipjes die het gewicht van mijn koffer snel boven de limiet zouden doen komen voor het vliegen. Maar het was een belevenis om tussen al die mensen en al die producten met camera in de aanslag rond te lopen. Bij de kassa’s was een hele rij zelfbedieningskassa’s, waar mensen de inhoud van hun kar scanden en met een pinpas betaalden. Ik had daar foto’s van willen maken, maar vond dat net iets te brutaal naar de mensen die daar stonden af te rekenen toe. Ik ben bij een ‘gewone’ kassa gegaan, want wist niet of mijn pinpas of creditcard dit systeem ook zou omarmen. Dus maar ouderwetsch. En dan ook nog met gewoon geld betalen. Dat gebeurt bijna niet in Korea. Zelfs voor een aankoop van nog geen 8000 won [net iets meer dan 5 euro] pakt men een creditcard. Inmiddels had ik wat trek gekregen, want na het ontbijt had ik niet meer gegeten. Bij de uitgang van de supermarkt heb ik een garnalenburger en een glas sinaasappelsap genuttigd, want ik wilde ruimte houden voor de gekochte kimbap. De rit in de subway, eerst 14 haltes, dan overstappen en dan nog 8 haltes, ging vlot en ik werd tot twee keer toe op een zitplaats geduwd. Nee, niet die waar de pictogrammen van mensen met wandelstokjes boven staan…zo erg is het nog net niet. Maar over het algemeen is men erg vriendelijk tegen witneuzen. Vanmorgen in de subway had ik een handen-en-voetengesprek met drie jongedames die mijn ogen zo mooi vonden en dan met name dat blauwe randje dat ik er met een potlood onder zet. ‘Velly plitty’… nou, dat is me nog nooit gezegd. Ik realiseer me dat Koreaanse ogen geen ruimte bieden om van die gekleurde randjes onder te zetten, dus daarom is het misschien wel bijzonder. In het hotel heb ik eerst de foto’s opgeladen naar Picasa [daar staan er altijd meer dan in dit online-dagboek] en ben toen van de meegebrachte lekkernijen gaan genieten. Inmiddels is het bijna een uur in de nacht of vroege ochtend hier in Busan, dus ik ga mijn bed eens opzoeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
