maandag 29 oktober: aankomst en Jeonju

Als ik in dat vliegtuig zit denk ik altijd: heb ik die zit er eigenlijk wel voor over? Uiteindelijk ben ik 23 uur onafgebroken aan het reizen geweest en ja, ook nu weer was de reis de moeite waard om weer hier te kunnen zijn in Korea.
Bij de overstap in München heb ik voor het eerst het 'de-icing' van een vliegtuig meegemaakt. De boel zat vet onder de sneeuw, dus door een soort wasstraat waardoor er een oranje schuim langs de raampjes komt stromen. Daarna zien de vleugels zachtgroen. Die kleur is later weer weg. Zal wel een temperatuurindicatie zijn.
Na de ontdooiwasstraat gingen alle klepjes even op en neer om te zien of alles werkte en los zat. Met een uur vertraging vertrokken we uit München, maar we waren om twee minuten over zes 's morgens geland op Incheon. Dus zoveel rek zit er in zo'n vlucht, dat met wat meer gas geven je nog twintig minuten eerder landt als je een uur later bent weggegaan.
Op Incheon ben ik eerst even rustig gaan koffiedrinken, flesje water halen en een sandwich voor onderweg, want de bus naar Jeonju doet er vier uur over. Ik had geen haast, want een hotelkamer kom je toch doorgaans niet op voor het middaguur.
De regiobussen bij Incheon zijn -net als de airport-limousines naar Seoul- perfect geregeld en niet duur. Ik kwam tien voor acht bij het kaartverkooploket en om acht uur reed ik weg met de bus. Daar kunnen de NS, Connexxion, Arriva en alle concurrenten in NL nog een puntje aan zuigen.
De eerste taxichauffeur die ik het kaartje [met Koreaanse straatnamen, daar had ik op gelet] liet zien met het adres van het hotel wist niet waar het was en liet het ritje voorbijgaan. Dat werd gezien door een meneer die net boodschappen had gedaan en die veegde met een zwaai de volgende taxi in de berm en ging met mijn kaartje in de hand hem vertellen waar hij heen moest. Zo gebeurd, nog geen 5 minuten. Als ik geen koffert en tas bij me had gehad, had ik het gelopen. Het hotel is wat vergane glorie. Prachtige hal, dat wel, maar de kamers zijn echt basis: geen stoel, één nachtlampje bij twee bedden. Eén reserve-stopcontact. Wel een waterkoker, maar geen theezakjes of zakjes poederkoffie. Nou ja, ik heb het nog wel eens simpeler gehad.
Het beproefde recept van twee uur slapen na aankomst werkte weer perfect.
Er na ben ik richting Hanok-village gelopen, omdat ik wist dat daar een tourist-information zat en ik wil altijd graag een goeie kaart hebben van de plek waar ik ben. In Jeonju was ik nog nooit eerder, dus moest die kaart er eerst komen.
De indruk van de Hanok-wijk is dat het erg toeristisch is [geworden?]. Hier hadden we beter tien jaar geleden kunnen gaan kijken, maar ja, dat is de vooruitgang in de ogen van de Koreanen. Overigens zijn er weinig of geen westerse toeristen, maar wel veel Koreaanse toeristen.
Het Gyeonggijeon-gebouwencomplex, gebouwd rond de laatste rustplaats van koning Yejong [Joseon dynastie], leek rustig en daar ben ik met een kaartje van 1000 won [= 70 cent ongeveer] binnen gegaan. Prachtig die gekleurde bomen. Ginko's soms heel helder fel geel, maar soms nog groen of beetje vaag bruin-groen. Zal wel afhangen van de hoeveelheid zon. Omdat de knoppen van de koffie-automaat die bij de uitgang stond niet te lezen waren en ik geen suiker in mijn koffie wil, kreeg ik een kopje koffie van een van de dames die daar ook wel rondleidingen doet. Ze was best aardig goed in haar Engels en ik heb er nog wel wat van geleerd ook. Waarom gewone mensen niet met ronde zuilen hun huis bouwen en waarom de koningsblauwe kledingkleur ook voorbehouden is aan de koning. En waarom er een ei in het midden van de bibimbap ligt ;-) Als een ei niet geel was dan lag-ie daar niet... Goed, de logica ga ik niet uitleggen... dat voert te ver. Verder heb ik wat rondgeslenterd door de Hanok-wijk met het idee dat ik daar morgen en overmorgen nog wel eens rustig de tijd voor ga nemen. Overal bijna kale bomen met de 'kam' er nog aan. Net te hoog en ik ben niet brutaal genoeg om aan zo'n boom te schudden. Op straat heb ik hier nog geen kam-verkopers gezien zoals in Seoul altijd wel in de herfst. Gelukkig wel een oude man met een trekkar vol met mandarijnen. Daarvan heb ik alvast een zak vol gescoord.
Wat ook een gekke gewaarwording is in Korea is dat er winkels om zes uur dicht gaan. Best wel veel winkels. Natuurlijk blijven de 7/11, de G25 en nog een paar supermarktjes wel open en de flaneerstraat zonder rijweg met winkeltjes voor 'kijken kijken niet kopen' ook. Hier zie je eigenlijk ook de paar meiden die nog van die enge hoge hakjes dragen en al zwikkend over straat gaan, doorgaans vergezeld van een jongeman die haar handtas draagt en die zij steevast met een pruillip aankijkt. Verder zie ik hier gewoon sneakers en lange broeken en wat sportiever geklede meisjes dan in Seoul. Veel schooluniformen ook. Door een paar van die uniformpjes werd ik vanmiddag uitgenodigd om naar het schoolconcert te komen. Programma kreeg ik in mijn handen gedrukt en in best wel aardig Engels legden ze uit dat ik weft, weft, en dan raait en dan not the first waait house maar de... uh.. uh... [second? .. ik heb ze beetje geholpen] daar was het concert.
Een van de meisjes had een groot gekleurd brilmontuur op, dat erg in de mode is. Bij beter kijken [ik had geen bril op..] zag ik dat er geen glazen in zaten. Een mode-accessoire en geen medisch hulpmiddel om beter te zien. Grappig.
Na een heerlijke maaltijd en een dessert van koffie bij de Starbucks ben ik richting hotel gegaan met wat zigzag door de winkelstraatjes. Helemaal fris ben ik niet na zo'n dag van 23 uur wakker zijn, dus vanavond maar niet al te laat op een oor.

foto's zijn te vinden op:

https://picasaweb.google.com/101783544665887710653/KoreaVoorDeTiendeXHerfst2012?authkey=Gv1sRgCOam7qOCusfgLg#

[deze link blijft het zelfde voor elke nieuwe serie foto's die er bij komt]