donderdag 21 april: Cheonggyecheonmuseum en zo...

Vannacht goot het. Ik slaap met open raam en het gekletter was een prettig slaapliedje. Ik had een wekker gezet, maar toen ik het gekletter nog hoorde toen mijn wekker af ging, heb ik me nog eens lekker omgedraaid. Een en ander resulteerde in een luie ochtend en na douchen en een klein handwasje doen, was het droog buiten. Paraplu ging mee, want er was meer regen beloofd, maar die heeft de hele dag in mijn rugzak kunnen uitrusten.

In september greep ik er net naast, omdat men toen aan het verbouwen was, maar vandaag ben ik toch naar het Cheonggyecheon-museum geweest. De ingang zit op de vierde etage, waar je met een buitenroltrap naar toe komt. De opzet is leuk. Omdat het over de waterstroom Cheongyecheon gaat, die een groot deel van Seoul doorkruist, is de tentoonstelling op hellend vlak gemaakt en 'stroom' je als vanzelf steeds verder naar beneden. Nergens een drempel...en ik krijg dan meteen visioenen van iemand in een rolstoel met slechte remmen...

In de jaren '60 heeft men de stroom, die verworden was tot een open riool met aan beide oevers krottenwijken op palen, dichtgemaakt. Men heeft daar een 6-baans autoweg met fly-over op aangelegd. Er was al eens een stuk snelweg ingestort (en een groot warenhuis vlak naast die weg) en in de jaren '90 van de vorige eeuw was er een ommekeer in het beleid in Seoul. Men wilde meer 'natuurlijks' in de stad. Echter vóór 2002 (toen de WK voetbal in Korea gespeeld werd) wilde men die belangrijke weg niet slopen. Na de WK is men er mee begonnen. Toen Lee en ik in 2002 in Seoul waren, was die weg er nog.
Uiteindelijk was in 2005 de Cheonggyecheon zoals we 'm nu kennen als vriendelijk recreatiestroompje met wandelpaden aan beide zijden, klaar. Het museum is een eind uit het centrum gebouwd en de fly-over, die eerst boven een snelweg liep, loopt er nog steeds en vrij dicht bij het museum.

Ik heb vandaag nog wel een stukje langs het water gelopen. Het was er niet druk. Niet zo gek, want ik had ook vrij snel genoeg van de volle zwermen miniscule vliegjes (muggen die net uit zijn??) die permanent in je neus en mond verdwijnen.
Zo veel behoefte aan eiwitten heb ik nou ook weer niet, dus maar weer naar boven, gewoon tussen de uitlaatgassen....

Met enig idee welke kant ik uiteindelijk uit zou moeten ben ik zomaar een wijk in gelopen. Onbekende wijk-dacht ik eerst- totdat die speciale lucht die een beetje op zoethout lijkt in mijn neus kwam. En jawel, ik was in de buurt van de grote markt met medicinale kruiden. Die lucht is onmiskenbaar. Marktkramen overal en al kijkend en snuivend heb ik zo toch heel wat kilometertjes afgelegd.
Met een 'bochtje' via Kwangjangmarkt weer richting maaltijd, koffie en hotel.

De eerste café moccha van de vakantie smaakte heerlijk!