Woensdag 26 oktober

Ging het toch nog bijna verkeerd: ik had slecht geslapen (krijsende koreaanse mevrouw in de steeg en een te dun dekbedje, dus koude voeten) en blijkbaar om half acht de wekker uitgedrukt. Om 8 uur toch gelukkig weer uit mezelf wakker geworden. We moesten om half tien bij het treinstation verzamelen, dus genoeg tijd voor douche en ontbijt. Dat laatste had ik gisteren al gehaald bij de 'family market', een 24-uurs supermarktje hier om de hoek. We moesten ook onze lunch voor vandaag meenemen. We vertrokken met de lijnbus naar de theeplantages even buiten Boseong. Bij de bushalte stond een mooie ginko biloba zijn gele blaadjes te verliezen, dus die moest even aan mijn lens voorbij komen. Ik vind die boom dan ook heel mooi. Na een kwartier waren we bij de theeplantages. Daar mochten we een uurtje struinen. Prachtige omgeving! Ook het bosrandje beneden aan de plantage was erg mooi. Veel strijklicht tussen de bomen door. Ik vond nog een bloeiend theebloempje (die zie je bijna nooit, want die struiken worden natuurlijk constant gekortwiekt). Verderop vond ik ook nog een zaaddoos van de theestruik. Die ging op de foto en in de jaszak. Anouk vertelde er nog bij dat in China op de theeplantages overal fel gekleurde bloeiende planten tussen de theestruiken staan. Die staan er om de plukkers telkens weer hun ogen te kunnen 'resetten' op de kleur van de blaadjes die ze moeten plukken. Niet alles moet geplukt, vandaar. In Korea zie je die felgekleurde planten niet op de theeplantages, maar het 'resetten' van de ogen op kleur lossen ze hier op door de binnenkant van de plukkisten van felle kleuren (anders dan groen) te voorzien. Leuk dat Anouk dit soort weetedingetjes er steeds bij vertelt.
Na het bezoek aan de theeplantage hebben we een flinke wandeling gemaakt naar ons picknickplekje. Het werd almaar heter: jas in de rugzak, waterfles er bij. Thermometer gaf 21 graden aan, maar de gevoelstemperatuur was beduidend hoger. We konden picknicken in de schaduw bij een in aanbouw zijnd restaurantje vlak naast een kabbelend stroompje. Daarna vervolgden we onze weg. Bij een dam over een stuwmeer konden we kiezen: of recht doorlopen richting zee (zou ongeveer 1 uur duren of iets langer) of mee over de dam en aan de andere kant bij de weg proberen te liften naar het strand (Jol-po). Ik ben meegegaan over de dam. Heb van mijn leven nog nooit gelift, dus de eerste keer moet dan maar hier in Korea gebeuren. Leuke ervaring. Op de binnenkant van de doos van de barbequepan die we de hele dag meesleepten schreef Anouk 율포 en vroeg Leo (vanwege zijn mooie grijze haren) met haar samen aan de weg te staan. We moesten acht mensen zien weg te liften. Voor oudere mensen stopt men makkelijker dan voor zo'n jonkie als Anouk. Men is hier in Korea so wie so heel aangenaam voor iedereen met grijs haar en wat rimpels-van-jaren. We hadden vrij vlot een lift (3 x) en bij Jol-po strand aangekomen hebben we ons eerst even heerlijk ontspannen op en rond de bankjes vlak bij het badhuis. De wandelploeg deed er toch vrij lang over en waren ook best een beetje moe en stoffig na de lange wandeling in de hitte. Het strand was prachtig. Schoolklassen kinderen van rond een jaar of 12 waren er aan het spelen en schelpen zoeken. Toen die weer weggingen onder leiding van hun leraar liep het allemaal keurig in rijen van twee het strand af. Niet strak en stijf zoals in militaristisch, maar relaxed maar wel gedisciplineerd. Aan het eind van de middag zouden we op het strand barbequeen (vandaar de meegesleepte bbq en bbq-pan).
Direct aan het strand is het badhuis (ik lees nu in het foldertje boseong ambanhaesu; is alleen in het koreaans, dus ambanhaesu zal wel badhuis betekenen). Daar kun je baden in baden van zeewater en van groene thee. Ik was niet van plan naar het badhuis te gaan. Ben niet zo van water (anders dan om er thee van te zetten en douchen wil ik ook nog wel), maar Kyki wilde graag naar het badhuis en kon geen ander slachtoffer vinden die mee wilde. Toen ben ik mee gegaan en Wilhelmien haakte toen ook aan. Kyki was geen bezienswaardigheid in het badhuis, maar Wilhelmien en ik (zeg maar WIJ Wilhelmina)waren natuurlijk wel het kijkplaatje van het badhuis. Mannen moesten naar de derde etage en vrouwen naar de tweede. Wij hebben ook ons ogen uit gekeken. Er werd ongegeneerd gepoetst en geboend, Eerst namen we het gewone lauwwarme bad, daarna het hete bad (40 graden celcius, ik moest heel even wennen voordat ik tot mijn kin er in kon zakken)en toen het koude bad. Bij dat laatste bad moet ik toegeven iets gesmokkeld te hebben. Ik hem me overgoten met bakjes koud water en ben er tot navelhoogte in geweest. Dat was toch iets te koud voor WIJ W. Kyki daarentegen dook er met een plons in en was er toen ook meteen doorheen. Stoere meid. Daarna gingen we nog naar het echte theebad. Dat water ziet er smerig uit: hartstikke bruin. Je kon dus ook de trapjes niet goed zien, waardoor ik bijna een buiteling maakte. Je wordt dat wel meteen door een voorbijgaande Koreaanse tegengehouden en beetgepakt om te voorkomen dat je een uitglijder maakt. Dat bad was ook 40 graden warm. Heerlijk. Toen weer in het lauwe bad beetje afkoelen. Tussendoor elke keer even onder de douche door. Er was ook nog een stoomcabine, maar de Wilhelmina's zagen er ondertussen al enigszins kreefterig uit, dus dat hebben we maar niet gedaan. De massagetafels waren bezet. Anders was dat nog een leuke extra geweest. Kyki zag er nog net zo koel uit als toen ze binnenkwam. Om jaloers op te worden.
Daarna zijn we weer naar het strand getogen waar Anouk de bbq ging opstoken. We kregen nog in redelijke details de belevenisesn van de mannen in het badhuis te horen. (Ja, uh...maar even niet allemaal hier op de website ..., tenslotte heb ik dat niet meegemaakt maar alleen van horen zeggen)
Toen de zon onder ging werd het op het strand best wel koud. Jas weer uit de rugzak dus. De minihamburgertjes en andere bbq-dingen zijn na een ruime week koreaans eten eigenlijk minder lekker, maar het was wel een gezellige afsluiting van de dag. De grote rijpe watermeloen als 'toe' maakte weer heel veel goed. Een pittenspuugwedstrijdje op het strand was een leuke afsluiter.
Anouk wist een oud echtpaar met een klein winkeltje vlak bij de bushalte die ze gelukkig kon maken met de resten van de bbq, want er was nog veel over.
Met de lijnbus gingen we weer terug naar Boseong. Een lange, warme, drukke, maar hele mooie dag in een prachtige omgeving!
En mijn huid voelt als een baby zo zacht van het baden in die groene thee. Echt waar!
Morgen gaan we rond het middaguur met de trein naar Busan. Tot later, anyong.