Zaterdag 3 mei: Chuncheon

Om van het vliegveld in de juiste regiobus te komen vanmorgen was een eitje: met 춘천 in het Koreaans op een briefje (want als ik het uitspreek kan het klinken als een plaats elders of in een andere hoek van Korea) had ik zo een kaartje gekocht. Overgestoken naar de kant waar de regiobussen stoppen en ik was nog niet bij halte 9c of de bus kwam er aan. So far so good. Het eerste stuk richting Seoul ging ook vlotjes. Maar toen liep de bus, met nog een paar tienduizenden andere bestuurders, vast in een stroperige weekeindfile. Je leest er over en weet dat Seoul in het weekeind, zeker bij wat mooier weer, leegloopt omdat mensen dan 'de natuur' willen opzoeken. Maar nu zaten we in het beschrevene vast. Nog niet erg....ik heb geen deadline, had een flesje water bij me en de tijd aan mezelf. Maar de omstandigheden én de rijstijl van de chauffeur deden mijn maag, toch al wat geplaagd door vliegtuigvoedsel, geen goed. Nu weet ik weer waarom ik in elke handtas of rugzak altijd een plastic tasje bij me heb. Een jochie van een jaar of zes achter in de bus, had een moeder die dezelfde voorzorgsmaatregelen nam en hij had dat zakje ook echt nodig. Met dat soort inspirerende geluiden van achter uit de bus werd het nog iets moeilijker om mijn maag buitenkant buiten te houden en binnenkant binnen. Waar de buikademhalingsoefeningen al niet goed voor zijn. De rit duurde dus ook zeker een uur langer dan beloofd.
Bij het busstation eerst maar een toilet opgezocht. De aanblik daarvan deed ook niet veel om mijn maag tot rust te brengen. Buiten het busstation stond een rij taxi's, maar ondanks mijn voorbereiding ( hotelnaam en adres in het Koreaans op papier en een kaartje met een pin op de juiste plek) durfde de derde chauffeur het pas aan. Dat kwam omdat ze geen van allen - of in elk geval de eerste drie uit de taxirij- een navigatiesysteem aan boord hadden. In Seoul heeft elke taxi dat wel. Deze jongen was slim, want er stond behalve een adres ook een telefoonnummer op mijn briefje. Een kort belletje was genoeg om hem breed glimlachend de motor te laten starten. Achteraf blijkt ook waarom, want het hotel ligt op net 100 meter afstand van de ingang van de 'city hall', dus kan niet missen. Wie weet hebben Lee, Chris en Romy van die locatie-wetenschap nog plezier als ze een taxi vanaf het station moeten nemen.
Inchecken in het hotel ging vlotjes, al was er even verwarring, omdat niet mijn reservering, maar die van morgen van Lee, Chris en Romy bovenop lag. Maar we zijn er uit. Kamer is vrij klein, maar volstaat prima. Alleen de douche die precies boven het toilet opgehangen is, is een uitdaging. De logica van die plaats ontgaat me. Nee, hoeft daar niet te hangen om na de toiletgang iets te kunnen afspoelen, want dit is weer zo'n toilet met allemaal knopjes voor diverse spuit- en sproeistanden.
Vanavond ben ik, na de bekende twee uur pitten na een reis, de stad in gelopen. Ziet er leuk uit en een eettentje had ik zo gevonden. Heerlijk een goeie doldot bibimbap. Snel roeren, want anders bakt de onderlaag aan. Daarna een koffie en even wat gehaald voor ontbijt op de kamer morgenochtend en nu ben ik wel weer gaar. Een slordige 24 uur wakker geweest aaneengesloten, dus hangoogjes...