Dinsdag 13 mei, Seodaemun gevangenis

Dongnimmun subwaystation op lijn 3 was de toegang tot waar ik naar toe wilde...Ingwansa (tempel). Ik had een keurige beschrijving, goede exit van subwaystation en toch ben ik ergens verkeerd gelopen en / of waren de bordjes inmiddels verdwenen.
In de beschrijving stond 'volg Tongil-ro14 en Tongil-ro 18 for about 700 mtr. and follow the signs'. Geen sign gezien en toen ik zo'n slordige anderhalve kilometer doorgelopen was, werd het tijd voor plan B. Aan de andere kant van de weg bij datzelfde subwaystation zit namelijk 'Independence Park' met aan dat park grenzend het gevangeniscomplex, nu museum Seodaemun.
Daar ben ik in 2005 of 2008 een keer geweest en ik herinnerde me dat het niet een aangename ervaring was. Nou is een gevangenis geen plaats waar goede vibes hangen, dat so wie so, maar op deze plek hangen echt zodanige echo's van een gruwelijk verleden, dat ik wist dat ik geen herhaalde ervaring wilde meemaken van zoveel jaar geleden. Ik kwam binnen bij de uitleg over de vrijheidsstrijd een afbeelding tegen van Yoo Kwan-sun...hé, bekend. Bij Koreaanse les heeft Yumi ons daar ooit een liedje over geleerd en er ook bij verteld wie zij was: vrijheidsstrijdster en martelares. Ik kan het liedje nog zo neuriën, maar de tekst....Net aan Yumi gemaild of ze het me nog eens wil sturen in het Koreaans. Nu zegt het me nog meer dan toen we het liedje leerden voor de tekst.
Na de vorige keer dat ik bij dit museum ben geweest is er wel wat veranderd. Getuigenissen van mensen die in die gevangenis hebben gezeten zijn opgetekend en soms ook op film opgenomen. Deze getuigenissen waren vergezeld door bronzen afgietsels van de (inmiddels oude) voeten. Vooral de kleine voetjes van een hele oude vrouw waren aandoenlijk kwetsbaar en tegelijk heel sterk in dat brons. Na het cellencomplex, de luchtruimte, werkruimte en leprahuis, leidde de route naar een houten gebouw met een grote ginkoboom er voor. Toen ik er naartoe liep gingen de haartjes op mijn armen overeind. Toen wist ik weer hoe dat toen voelde. Dat was het executiegebouw. Ik ben er deze keer niet in geweest. Te veel echo's.
Hoe gruwelijk ook, het was toch (weer) de moeite waard om deze gevangenis en de informatie en documentatie te zien: hoe mensen hebben gestreden voor hun vrijheid. De vrijheid om zichzelf te mogen zijn, hun eigen taal te mogen spreken, geen slaaf te zijn van overheersers.
Buiten het gevangenisterrein is er ook een vrijheidshal gebouwd, een monument geplaatst en een vrijheidspoort -met een fly-over van een drukke weg er pal naast- gebouwd. Veel Koreaanse schoolkinderen zullen een bezoek aan dit gevangenismuseum als verplichte lesstof meekrijgen.
Tegen een uur of vier ben ik weer een deel van de route per subway terug gegaan. De rest ben ik gaan lopen, beetje langs winkels, leuk koffietentje met een counter die is opgebouwd uit boeken, een marktje, nog een boekhandel en wat er verder voor mijn voeten kwam.
De bijna volle maan stond wat wazig haar best te doen om Seoul te beschijnen. Betekent óf mooi weer morgen of de lucht is zo vuil dat de maan er niet helder doorheen komt.
Helaas gaat het niet lukken om morgenavond mee te gaan met de volle maan rondleiding over het terrein van Changdeokgung. Had ik thuis al via internet geprobeerd, maar dat lukte niet en vandeweek heeft de tourist information het ook nog eens telefonisch voor me geprobeerd, maar nada: volgeboekt. Misschien maar beter voor mij, want een groep van 100 mensen is ook best een grote groep en daar gedij ik niet zo goed in.
Morgen wordt het al weer tijd om te gaan inchecken bij Finnair. Wat gaat dat altijd snel....