Vrijdag 30 oktober: rondje met de bus

Om boven de grond te blijven, naar plekken te komen waar we wilden zijn en toch niet einden te hoeven lopen, hebben we vandaag vlakbij het hotel de Seoul City Tourbus genomen. Je betaalt 1x nog geen 6 euro in Won en kunt de hele dag overal opstappen en weer uitstappen waar je maar wilt op de route van deze bus.
Op het verste punt van de route ligt het Nationale Museum van Korea. Als we daar alles hadden willen zien, dan hadden we er een hele dag moeten blijven. Zoals het plan nu was, wilden we vandaag ook nog andere dingen doen, dus de bovenetages van het museum moeten wachten op ons volgende bezoek. Maar zelfs al hadden we niets gezien van de kunstschatten die er lagen, dan nog was het voor het architectonisch prachtige ruime, lichte gebouw een bezoek meer dan waard. Wat hier ook weer opvalt is dat er veel mensen kleine kinderen meenemen. Hier wordt er niet sssst geroepen tegen die kinderen, maar ze mogen gewoon rondlopen en meedoen. Nou zijn Koreaanse kinderen natuurlijk wel een stuk braver dan Nederlandse kinderen, klimmen nergens op of overheen, gaan niet met hun handjes tegen glazen vitrines slaan en dat soort dingen. Maar mooi is wel dat hier de kinderen er helemaal bij horen. Overigens geldt hetzelfde voor de ouderen. Bij het herinstappen in de bus, werden de kromme oudere dametjes door anderen naar voren geschoven, zodat die het eerst de bus in konden stappen en een plekje vooraan konden krijgen. Nou had Els een mindere ervaring in de subway, want daar stonden ook de scholieren niet voor haar op. Maar ja, dat heb je ervan als je je haar een kleurtje geeft...
Verder ging het met de bus naar Namsangol, een nagebouwd Koreaans traditioneel dorp. Vorig jaar was ik daar met Pieter. Omdat we inmiddels flinke trek hadden gekregen zijn we bij de tent achter het Hanok-dorp een koude bibimbap gaan eten. Heerlijk. Ook het Korea-house stond op ons wensenlijstje. Daar was eigenlijk niet veel te beleven als je niet opgegeven had voor een of andere workshop [traditioneel Koreaans koken of i.d.], maar onze timing was wel prima, want er werd een traditionele Koreaanse trouwerij nagespeeld, vergezeld van live muziek, een dansgroep en aan het eind een percussiegroep die de trillingen in je middenrif goed deed aanzwellen. Herrie zullen velen het noemen, maar het is prachtig ritmisch en lekker fel en hard gespeeld. Deze vier jongens waren duidelijk bedreven in deze percussiesport.
Omdat we morgen naar Busan willen reizen, moesten we het nog eens worden over een hotel. Thuis had ik al wat printjes gemaakt, dus tijdens de mandukukmaaltijd vanavond hebben we er daar een uit gekozen. Omdat ik ondanks de Koreaanse lessen geen sukkela kan maken van een ratelstroom aan Koreaans aan de andere kant van de telefoon, ben ik vanavond maar even naar de receptie beneden gegaan en heb de aardige jongeman aldaar -die wel een paar woorden engels spreekt- laten bellen naar Busan en de reservering laten maken. Wie niet sterk is moet slim zijn toch? Trein heb ik ook uitgezocht. We willen de langzame trein en ik heb een een spiekbriefje gemaakt met de koreaanse woorden voor enkele reis en zo. Dat scheelt morgenochtend weer hoofdbrekens op het station. Flesjes drinken en wat te eten hebben we ook om de treinreis prettig door te komen. Al gaat het morgen de hele dag gieten, ons krijg je niet chagerijnig! En met de Koreaanse prijzen nemen we gewoon lekker eerste klas treinkaartjes morgen. Doe maar duur... bijna 5 uur in de trein voor de prijs waar je in NL nog niet van den Haag naar Arnhem kan treinen.
De plannen na Busan gaan waarschijnlijk over een andere boeg dan we voor vertrek bedacht hadden.
Zo blijft het voor de thuisblijvers nog een beetje spannend. Voor ons ook trouwens.
________________________
*** enkele foto's blijven gedraaid staan op mijn beeldscherm. Ik draai ze de goede kant op, maar het helpt niet. Misschien dat ik op een betere computer het wel voor elkaar krijg t.z.t. Tot dit tijd maar even draaien met het hoofd [behalve DigiRie, want dan word je duizelig]