Zaterdag 30 april: beetje druilerig Busan

Zaterdag 30 april: beetje druilerig Busan

Het oorspronkelijke plan om vandaag Busan van boven te gaan bekijken, via de toren en misschien nog hoger via de kabelbaan, hebben we laten varen, want vanmorgen regende het hier. Lee belde via de interne hoteltelefoon en we waren het snel eens: zij zouden naar Busan aquarium gaan, het grote mooie zeeaquarium waar Sealife en aanverwanten alleen maar van kunnen dromen. Ik was er in 2002 geweest en vond het prachtig. Ik ben vandaag gewoon gaan lopen, hoekjes om, steegjes in. Tot twee keer toe was ik hartstikke verdwaald, maar met bijna de hele dag nog voor me was dat geen probleem. Ik had geen kaart bij me en als het regent is de zon afwezig om me de richting aan te geven. Ik heb wel altijd het kaartje van het hotel bij me, dus als al het andere faalt, dan kan een taxi uitkomst bieden. Toen ik richting de haven en de vismarkt liep waaide ik bijna uit mijn verschoning, dus dat heb ik maar gelaten. Die wind, gekoppeld aan een douche is net iets te veel van het goede, ook al ben ik niet van suikergoed en kan ik een beetje goed Hollands weer best hebben. In eerste instantie, toen het nog hard regende, heb ik me bij wat overdekte marktjes gehouden, maar tussen de middag tot ongeveer vier uur viel het mee met de hoeveelheid hemelwater en kon ik gaan waar ik wilde. Bij een koffietentje annex bakkerij was de wifi zo goed, dat ik met Hans, net uit zijn bed gerold, kon skypen via de telefoon. Hij keek via de camera van de telefoon mee naar buiten vanaf de eerste etage en maakte de opmerking dat het ‘nogal waaide’ zo te zien. De understatement van het jaar of in elk geval van deze vakantie…Vanmorgen kwam ik ook langs een rij dierenwinkels en daar zitten hier steevast puppies of katten in hokjes in de etalage. Op zich worden ze netjes verzorgd en zijn de hokjes schoon en zelfs een pup van een spaniël kun je al scheren en in model knippen blijkt hier. De hokken zijn voorzien van een rooster aan de onderkant, zodat pies en poep tussen de mazen door naar de opvangbak kan afvloeien. Maar meer dan een kleedje om op te liggen, een konijnenwaterfles en heel af en toe een speeltje hebben ze niet. Ik vraag me meteen af waar deze beestjes ’s avonds en ’s nachts zijn. Ik hoop toch niet ook in datzelfde hokje. In een portiek, vlak bij de dierenwinkels en gelukkig wel uit de wind en regen, stonden twee kooien met kittens op elkaar gestapeld. Het viel me mee in welke staat die waren: geen snotogen of andere duidelijke ziekteverschijnselen. Zo heb ik de hele dag op straat gezworven met af en toe een tussenstop bij een koffietentje. Natuurlijk ook wat kleine dingen gekocht, vooral goed op het gewicht lettend, want het gaat heel rap dat opvullen van het verdwenen gewicht van de stroopwafels, jodekoeken, drop, werthers en thee. Zo heb ik ook wat vers fruit gekocht, maar realiseer me dat ik nu een komkommer, een pae [grote kruising tussen een conferencepeer en een goudreinet], bananen en mandarijnen moet consumeren voordat ik weer verder ga reizen, want dat is extra gewicht om te sjouwen. Ik heb vanavond heerlijk gegeten en na het eten, toen het weer regende, liep ik de Pascucci [koffietent] binnen, capuchon over mijn hoofd. Toen ik besteld had en zat te wachten tot de cappuccino klaar was, zag ik dat Lee, Chris en Romy in het raam beneden zaten. Zij hadden mij niet in de gaten en dat heb ik zo gelaten tot ik mijn koffie op had. Was een grappige verrassing dat ik opeens achter ze stond. Nu maar hopen dat het morgen het weer is wat de weersvoorspellingswebsite nu nog belooft. Dan kunnen we alsnog Busan van bovenaf bekijken. Pluis, popje van Romy dat ik vanmorgen kreeg, mag twee nachtjes bij mij slapen. Voorlopig zit Pluis op het bed alsof hij daar hoort. Maar als we weer gaan reizen dan gaat-ie weer in Romy’s tas. Ik zal in elk geval rustiger slapen met Pluis in de buurt.

Voor extra foto's: https://picasaweb.google.com/101783544665887710653/Korea2011?authkey=Gv1sRgCM6q8IOM6uvbfQ&feat=directlink