maandag 30 april: horticultureel doen in Goyang

Voor mijn doen was ik er vandaag nog best vroeg uit: half negen! En dat na een reisdag en een slordige 22 uur aaneengesloten wakker zijn.
Niet dat ik om negen uur buiten stond, want relaxed ontbijten [gisteren gekochte croissant en koffie van Koreaanse koffiemix en gekookt water uit de waterkoker op mijn kamer], douchen, aankleden, beetje de Koreaanse t.v.er bij.
Ik had nog geen idee waar ik heen zou gaan, maar omdat er vandaaag warm weer voorspeld werd met een temperatuur van 29 graden, leek me een buitengebeuren wel wat. In de periode van 26 april tot 13 mei is de Interantionale Horticulturele tentoonstelling in Goyang. Dat is even ten noord-westen van Seoul en ze hebben de subway al zo'n eind die kant op doorgetrokken, dat je via het station Jeongbalsan er kan komen. Je rijdt met de ondergrondse dan wel stukken boven de grond, gewoon op het spoor van Korail, maar het gaat als een speer. Zestien haltes moest ik, dus ik zat ongeveer 40 minuten in de trein/ondergrondse.
Het tenstoonstellingsterrein was bij het Ilsan Lake Park. Ze hadden het er omheen gelegd ongeveer. Dat zorgde wel voor een prettige bries en op zo'n warme dag als vandaag is dat heel prettig. Wie de plattegrond van het geheel wil zien: www.flower.or.kr
Bij het Nederlandse onderdeel in het overdekte paviljoen stonden slechts Koreanen. Een folder over de Keukenhof lag er ook, maar die dame had geen idee wat dat was. Ik heb haar in mijn goedste Koreaans uitgelegd dat ik daar 3 kilometer vandaan woon, maar ze had zo'n vage blik in haar ogen dat of mijn Koreaans niet deugde of ze echt niet wist waar dat foldertje over ging en voor welk land ze daar nou eigenlijk informatie stond te geven. Er waren een paar tulpen, zowel in het Nederlandse deel van het paviljoen als buiten, maar hier is de natuur toch echt verder. Azalea's, rodondendrons en rozen, veel rozen...
Toen ik aankwam zag ik eerst een tent waar ze de 'pets' opvingen. Wat een arremoe is dat zeg: kleine rothokjes met plastic deurtjes waar een paar luchtgaatjes in zitten. Er zat een teckeltje in, maar ik zag later op het tentoonstellingsterrein ook een mevrouw met een shitzu. Die was dus of binnengesmokkeld of mevrouw was burgerlijk ongehoorzaam geweest en had de dames bij de entree getart.
Overigens kunnen de mensen van de Keukenhof nog wel wat kennis kwijt aan de Koreanen waar het gaat om de aanleg van perken in gras. De bloemen staan er overal best mooi bij, maar wat er tussen ligt lijkt wel golfkarton: bruin, droog en iets wat ooit gras was of er op moest lijken.
Ik heb daar tot een uurtje of half vier rondgelopen. Flesje water, bakkie ijskoffie, want het was echt heel warm.
Omdat ik niet geluncht had, kreeg ik ondertussen toch wel trek. En wat je in de Nederlandse supermarkten niet moet kopen, omdat je dan een bak bacterien koopt, koop ik hier gewoon aan de straat: kimbap. Maar het wordt vers gemaakt waar je bijna bij staat en de dame had keurige plastic handschoentjes aan. Wat ze verder nog deed met die handschoentjes aan wil ik ook eigenlijk niet weten. De kimbap was heerlijk! Gek tijdstip natuurlijk om zo tegen vijf uur te gaan lunchen, dus ik heb vanavond maar een broodje bij een bak koffie genomen, want nog een keer eten zo vlak er na was niet zo'n goed idee.
Dat is nou net het lekkere van Korea: als je trek hebt in eten dan eet je iets en als je ergens een broodje eet en je neemt je mandarijntjes mee, dan eet je die ook bij je broodje. Tijdstip maakt niet uit; er is op elk tijdstip van de dag op elke plek in de stad wel iets te eten waar je trek in hebt.
In Goyang ben ik ook nog even naar een 'Home Mart' geweest. Een supermarkt op de begane grond [die ze hier steevast 1F oftewel 1e etage of first floor noemen] en daar boven een soort V & D. In de basement [B1] zat een dierenwinkel met diverse puppies in de etalage. Ik heb het wel erger gezien, waar er geen dekentjes of speeltjes en alleen spijlen en een waterfles aanwezig waren, maar als je dan weet hoe de puppies van Chelsea in het asiel in Leiden het hebben en je ziet hoe deze beestjes hun leven beginnen, dan staan deze toch beslist op achterstand waar het gaat om een normaal hondenleven.
Vanavond nog even lekker de stad in geweest, bakkie koffie gedronken, beetje rondgeslenterd. En wat een heerlijkheid dat mijn voeten het weer gewoon doen: geen hielpijn meer en door de zachte binnenzolen van mijn schoenen [fitflop] ook na zo'n hele dag op mijn benen geen last. En een dag op de benen betekent hier ook een heel aantal keren een flink stuk trappen lopen. Zo blijven die Seoulieten fit. Alhoewel... je ziet toch wel meer dan vroeger dikke kinderen of tieners. Die eten vast geen kimbap meer, maar liever friet van de Mac of pizza van de Pizzahut.
Alle frappuchino's en fancy theesoorten met veel suiker, siroop of slagroom er op doen daar ook geen goed aan.
Ik heb vlak bij het hotel een groentenzaakje ontdekt en lekker bananen en mandarijnen gehaald. Met nog tien dagen in het vooruit is zo'n net met fruit een goede aanschaf. Komt wel op.
In Goyang heb ik mezelf [doorgaans geheelonthouder] een flesje Koreaanse frambozenwijn cadeau gedaan. Grappig dat deze net anders smaakt dan de frambozenwijn die je bij de KTDC in de Spaanse Polder of bij Mom-in-the-Kitchen in Amstelveen haalt. Deze wordt gemaakt in Goyang.


Ik heb meer foto's dan hier op deze website passen staan in een picasa-webalbum. Dat album is niet openbaar. Ik zal in een apart dagboekfragment even de link geven. Dan is die makkelijk steeds weer op te zoeken, want het blijft dezelfde link tijdens deze vakantie.