zondag 28 april: banjeren in Daegu

Vandaag gingen we vroeg op pad. Om kwart over negen ziet een Koreaanse stad als Daegu er echt anders uit dan na het middaguur op een zondag. Leuk om ook die relatieve rustige sfeer even mee te maken. Maar ook veel dichte rolluiken, vuil nog niet opgehaald...

Eerst stop: koffie! Deze Keer bij 'Angel in Us', ook zo'n keten als Starbucks. Die was zo vroeg al open. Niet zo gek: 24H stond er op de gevel. Boven gekomen waren er een paar jongelui min of meer languit gegaan op een sofa of lagen op hun armen op tafel te slapen. Die zijn vannacht vast niet thuis geweest.

Christina had de gegevens geprint van het gevangenismuseum in Daegu. Dat moest te vinden zijn in het districtspolitiebureau van Jong-gu. Op de kaart al min of meer gevonden dat we daar helemaal niet ver vandaan waren. Lee's telefoon doet ook gewoon aan gps zonder dat er wifi aan te pas komt of dat hij internetkosten maakt, dus met deze digigeleide waren we vrij snel bij het betreffende politiebureau.
Het jochie in uniform dat bij het hek stond werd door zijn [iets oudere] meerdere vanuit het wachthuisje toegeblaft, hetgeen er in resulteerde dat jochie ons tot binnen het gebouw begeleidde en de weg wees. Leuk museum, waar de cellen gebruikt waren als expositieruimte. Niet alle foto's die je zag waren even vrolijk. Het is dan ook wel een gevangenis waar de expositie over gaat. Weer beneden gekomen stond er een politie-Harley en was er voor de kids een ruimte met miniatuur politiekleding. Dat liet Romy zich maar een keer zeggen en toen zat ze al op die motor. Leuke bijkomstigheid is dat we voor het museum geen toegang hoefden te betalen. Romy kreeg nog een politiefluitje bij de uitgang.

Daarna wandelden we wat rond en door eenvoudigweg te kijken op de bruine richtingbordjes kwamen we bij het museum voor oosterse geneeskunde. Ook hier hoefden we geen toegang te betalen. Veel informatie over kruiden, eten, planten in relatie tot gezondheid. Veel in het Engels, maar ook veel was door de visuele presentatie goed te snappen. Er draaide ook een video van Chineng Qi gong. Heel herkenbare oefeningen en Romy en ik hebben nog even meegedaan met de oefeningen.
Natuurlijk was de ruimte waar je je kon hullen in traditionele kledij een succes. Deze keer niet van die nylon dingen, maar redelijk gewone hanboks. Wel was het witte onderjakje aan de jurk vast genaaid en waren er elastieken aan vast gemaakt, zodat e.e.a. niet aangesnoerd hoefde te worden, maar gewoon op de schouders bleef hangen. Na de dames heeft ook Lee zich in traditionele kledij gehuld. Elgegant met die broek en schoenen er onderuit. Voor de foto's was het dus of knielen geblazen of zorgen dat er twee vrouwen met lange hanboks voor zijn elegante benen stonden.

Al lopend door de stad kwamen we van alles tegen. Musicerende mensen en alleen het kijken naar het opgedofte zondagse winkelende publiek is al erg leuk, zonder dat je zelfs een winkel van binnen ziet.
Al lopend kwamen we ook langs een honden- en kattencafe. Ik wist dat in Seoul zoiets was en wilde daar uit nieuwsgierigheid wel eens gaan kijken. Nu het zo op ons pad kwam, zijn we hier naar binnen gegaan. De entree betekent ook een drankje. Uiteraard wordt er niets gegeten in noch de katten- noch de hondenafdeling. Wij gingen naar de hondenafdeling. Wie zoiets wil gaan zien: doe maar niet. Je ziet te veel van de omgang met honden hoe het helemaal niet zou moeten. Een van die kleine shiba inu-typjes die jaloers reageerde omdat er een andere hond aan kwam, zette zijn tandjes nog even in Christina's hand. Geen bloed, maar wel flinke schrammen. Een paar honden zaten samen in een bench. Als dat bedoeld is als ' time out' voor welke reden dan ook, dan hadden ze beter in een andere ruimte kunnen staan. Langslopende honden moest op gereageerd worden. Elk plasje dat binnen gedaan werd, werd door de leiding [een paar niet hele vriendelijke jonge meiden] wel meteen opgedweild. Ik hoop maar dat die dieren nog een keer echt buiten komen op een dag. Bij elkaar waren er tussen de 10 en 15 honden en tegelijkertijd rond de 25 mensen in die ene grote ruimte. Er waren er bij die het zich heerlijk lieten aanleunen en van schoot naar schoot gingen en zich lekker lieten aaien, maar duidelijk niet alle honden waren geschikt voor dit bestaan.

We hebben heel wat afgelopen in Daegu vandaag. Rond zes uur heerlijk gegeten van een dolsot-bibimbap, al waren ze erg karig met wat er in die bak ging. De bulgogi voor twee was voor Lee en Chris wat karig met vlees. Gelukkig wel lekker, maar opgevuld met glasnoodles. Na het eten hebben ze dan ook 'van de straat' gegeten: kartonnen bekertje met gewokt vlees. Zo was het in elk geval voor Chris een eerste keer met van de straat eten.

Zo maar eens bij Korail op de website uitzoeken hoe het met de treinen naar Gyeongju zit. Vanaf Daegu is dat mogelijk anders dan vanaf Dongdaegu zoals ik een paar jaar geleden er kwam met de trein. Gaat vast lukken.

Even voor alle koukleumen in NL: hele dag zon en een graad of 24.....