woensdag 8 mei: van alles wat

Het was vandaag al weer de een na laatste dag dat we hier zijn. Vrijdag mag je niet meerekenen, want dan moeten we rond zeven uur 's morgens bij de bushalte staan richting vliegveld.

We zijn niet gezamenlijk op pad gegaan. Ik kan eindeloos rondsjouwen in boekhandels of art-galleries en dat vinden Lee, Chris en Romy nou net weer niet leuk. We zijn elkaar vanmiddag nog wel even tegengekomen op het Gwangwhamun [plein] en hebben vanavond samen gegeten.

De jacht op wat aardigheidjes voor thuisblijver en op de slotjes voor de Koreaanse kast in de woonkamer thuis is aardig gelukt.
Op Insadong vanmorgen waren blijkbaar een aantal klassen met middelbare scholieren losgelaten met de opdracht met een witneus op de foto te gaan. Ze vroegen het in keurig Engels. De foto maakten ze zelf met een telefoon, maar ik vroeg dan of ze ook even diezelfde foto wilden maken met mijn camera. Dat wilden ze wel en vonden ze nog leuk ook. Gelukkig geen vragenlijsten en interviews deze keer en ik heb gemaakt dat ik gauw weg was van Insadong nadat ik er de dingen gevonden had die ik zocht.

Twee boekhandels hebben een flink deel van mijn tijd opgeslokt en omdat ik dit in mijn uppie deed, heb ik ook geen haast gemaakt. Bandi en Lunis en Kyobo waren ieder op hun eigen manier weer leuk om door te struinen. Jammer genoeg mag je geen foto's maken binnen. Bij Kyobo was er een signeersessie van een ongetwijfeld bekende schrijver, want de rij met wachtenden was lang en de professionele camera die alles vastlegde deed ook vermoeden dat ik die schrijver zou moeten kennen. Niet dus.

Op de weg van Jongnak naar Gwangwhamun wordt er op dit moment van alles uit de grond gestampt. Meterslange muren, al dan niet voorzien van foto's, tekeningen of zelfs de afbeelding van een bos aan de kant van Kyobo-boekhandel, onttrekken het bouwgebeuren aan het gezicht. Geluid dat achter die hardboard-muren vandaan komt is echter niet mis te verstaan. En het gaat ook behoorlijk hoog worden zo te zien.
Het mannetje dat ergens in een zijstraatje al jaren op dezelfde plek zijn kastanjes staat te roosteren en probeert te verkopen, staat nu tussen al het bouwgeweld nog steeds op die plek.

Op Gwangwhamun was het voor de kinderen heerlijk spelen met de bedriegertjes. De temperatuur is zeker 25 graden geweest vandaag, dus als je al nat wordt droogt dat ook zo weer op.
Op het plein werd een mooie toeristische show opgevoerd van de mannen die verderop bij het paleis het wisselen van de wacht gingen uitvoeren. Is lekker toeristisch, maar kleurrijk en er staat altijd volk te kijken. Het voorziet dus in een behoefte.

Vanavond zijn we gezamenlijk gaan eten. Behalve bugogi hadden ze ook een geroosterde makreel, dus dat was spekkie naar mijn bekkie. Een lekker bakkie koffie en wafel met ijs voor Romy sloot onze avond af. Morgen nog onze laatste dag en dan zit het er al weer op. Wat vliegt de tijd altijd als ik hier ben. En ik wil nog zoveel doen... en zien... en proeven... en.. en ... en...wie weet is er straks weer een leuke aanbieding voor goedkope tickets ;)