13 sept. (Zo): Romy jarig en dichte deuren

Omdat er zeven uur tijdverschil is tussen Korea en Nederland, had ik natuurlijk gisteren vlak voor ik naar bed ging Romy al gefeliciteerd. Viber, Skype, messenger, sms...je kunt op vele manieren contact hebben van hier naar daar en vice versa, maar daar heb je wel wifi voor nodig (of je moet bereid zijn de hoofdprijs voor een Mb te betalen...). Wifi is hier op veel plaatsen (koffietentjes, musea, stations), maar niet overal.
Maar vandaag, op haar échte verjaardag, is het nog een keer gelukt met het digi-contact.

Vanmorgen ben ik met de metro op weg gegaan naar het Cheong Gye Cheon Museum. Ik weet dat veel musea maandag dicht zijn, dus vandaar deze zondag-actie. Eerst een flink eind met de metro en daarna nog een eind lopen door een wijk die weinig charme heeft voor geïnteresseerde buitenlandse passanten. En jawel, gevonden...en de deur stond open. Toen ik binnenkwam waren er twee jongedames bij de entreebalie. Zij hadden helaas alleen de taak om bezoekers de deur weer uit te werken. Men was het museum een opknapbeurt aan het geven. Er waren zichtbaar schilders bezig en er stonden steigers binnen. Op 18 september zou e.e.a. klaar zijn. Voor mij deze ronde wel te laat. Ik mocht wel een foldertje meenemen. Dat zit nu in mijn mapje 'misschien nog eens doen' dat trouw met me meereist.

Na de middag ging ik met de metro richting City Hall. Eigenlijk zijn dat twee gebouwen. Het oude gemeentehuis van Seoul is nu de van binnen prachtig vormgegeven vernieuwde openbare bibliotheek van de stad. Een deel van de opstelling is cirkelvormig. Tegen een enorme glaswand is over twee verdiepingen -met een prachtige houten trap er langs die stikvol zat met kinderen die zaten te lezen- waren schuifboekenkasten gemaakt. Zo schoof je zelf een glasruimte open of juist dicht en omdat er een dubbele rij kasten voor elkaar langs kan schuiven, kun je het ook vrijwel dicht maken, bijvoorbeeld als de zon er op staat. Er mocht helaas in de bibliotheek zelf niet gefotografeerd worden. In de gangen en het trapgat wel.
Op de bovenste etage was een simpel café met als bonus dat je op het dakterras kon zitten. Het is echt nog te heet om in de zon buiten te zitten (graadje of 27), maar ik kon een plekje half-schaduw op de hoek van een bankje scoren en had al bedacht dat als ik daar iets langer dan tien minuten zou zitten, het helemaal-schaduw zou zijn geworden. Vanaf dat dak heb je ook een goed zicht op het grote moderne nieuwe gemeentehuis. Daar wilde ik ook nog eens in en had al de folder met de 'self managed tour of citizens hall' bij de hand. Maar helaas...feest ging niet door. Hier was er een hekje door de politie geplaatst. Het leek er op of hier voor de deur recent nogal massaal geprotesteerd was. Er lag nog van alles aan spandoeken, folders, tekstborden en zakken afval. Misschien had men protestpauze ingelast, omdat op Seoul Plaza, vóór het gemeentehuis, een grote informatiemarkt aan de gang was met als onderwerp gezondheid, EHBO, zelfzorg. Er lag een hele batterij oefenpoppen die ze bij het Spaarne Gasthuis graag in het skills lab zouden willen hebben. Iedereen kon oefenen met reanimeren. Bijzonder wel zoals dit groots onder de aandacht van de bevolking wordt gebracht. De commercie was ook vertegenwoordigd met zelfzorgmedicatie en hulpmiddelen.

Na al die gesloten deuren van vandaag vond ik dat ik wel een visje verdiend had. Zit me daar toch de hele 50+-vrouwenvereniging bijna alle plaatsen in te nemen bij 'mijn' restaurant. Maar er werd een hoekje voor me vrij gemaakt vlak bij de keuken. Voor mij een superplekje, want nu kreeg ik de kans om alles in de keuken van dichtbij te zien. Menukaarten waren er niet meer beschikbaar, maar de eigenaresse wist waar ik voor kwam. Nee, geen foto deze keer....al die mensen kwijlend voor de pc of boven hun tablet als ze mijn dagboekfoto's zien: maar niet vandaag.