Zondag 6 november; laatste dag Korea

Een vrije dag begint met iets langer uitslapen. Lekker hoor. Maar dan ook gezwind de straat op en mijn neus achterna op zoek naar de cadeautjes die ik nog wil kopen. Ja Petra, je kim-chi-pot is gelukt. Hij is nu nog heel. En mijn tussenwervelschijven ook nog (eventjes...). Zomaar op straat heb je de leukste ontmoetingen en gesprekjes. Mensen die je vragen waar je vandaan komt of je helpen als je bij een kraampje aan de weg probeert uit te leggen dat je een hond hebt met een lang lijf. Ja, echt een hele kraam vol met hondenjasjes. Van teakwondo-pakjes met de koreaanse vlag er op tot bijenpakjes inclusief voelsprietjes en streepjespakjes met bunny-oren of camouflagepakjes. Je kunt het zo gek niet verzinnen. Wel in small, medium en large, maar geen van allen met een lang lijf. Allemaal in de verhoudingen van een Yorkie. En we gaan Goofy ('Koepie' spreken ze dat hier uit)niet met een paar (overigens mooie) blote billen laten lopen. Maar het was meer de grap om even in al die jasjes te kunnen graaien dan dat ik van plan was om Goofy voor gek te laten lopen in een bijenpakje of iets dergelijks. De koffie en wat te eten tussen de middag koop je op straat als je iets ruikt wat lekker lijkt. Nee, ik ga er niet opnieuw van aan de broekhoest (...ja Janine...). Naar de w.c. kun je op vrijwel elk metrostation heel behoorlijk. Overigens zijn de hangtoiletten (bak in de grond ingebouwd en hurken) wel zo hygienisch. Je moet alleen wel zeker weten dat je over de rand van je broek heen plast, maar voldoende ervaring in bos en duin hebben me nog geen ongelukjes opgeleverd. Zijpaden, marktjes en subway-markten...allemaal heb ik ze vandaag gezien. Ook kwam ik nog langs een hangpark voor ouderen en die hebben het op de vrije zondag wel erg gezellig gemaakt. Er wordt gezongen en gedanst. De gemiddelde leeftijd van de dansers is dicht tegen de 70 en ze hebben een plezier. Ik heb er een kort filmpje van gemaakt. Stukje verderop wordt vol overtuiging karaoke gezongen. De zanger (ook 70+) is zeer overtuigd van zijn eigen kunnen. De omstanders klappen mee en een paar krasse mannen gaan met de voeten van de vloer, breed lachend met -bijna- tandeloze monden. De sfeer in het parkje tegenover Chongno electronicamarkt is in elk geval opperbest. Rond een uur of half vier ga ik eerst mijn aankopen thuis brengen en daarna op weg naar waar ik van mezelf niet eerder mocht komen. Ik ken mezelf te goed....
Onder de Jongno-toren zit een boekhandel (Bandi & Luni's) zo groot als drie Bijenkorven in den Haag bij elkaar (en dan niet alleen de boekenafdeling van de Bijenkorf, maar de totale). Daar zou ik dus echt een hele dag kunnen doorbrengen. De Koreanen die daar zijn (en dat zijn er erg veel, want met een rugzak op kom je er bijna niet tussendoor) komen niet alleen om te kopen, maar staan of zitten uitgebreid de boeken en tijdschriften te lezen. Er is ook een hele leeshoek met bankjes ingericht, maar dat is gewoon permanent vol. Dus gaan de mensen gewoon bij de kast waar ze iets leuks hebben gevonden op de grond zitten om te lezen. Eigenlijk is het een soort combinatie van een boekhandel en een bibliotheek. Vera, Trees, Iris, jullie zouden het hier ook zeeeeer naar je zin hebben. Jij helemaal Iris (of ken je het uit 2002?), want de kinderboekenafdeling is om je vingers bij af te likken. Ik kon het dan ook niet laten en heb er een gekocht voor je. Bedenk me wel dat dit het boek is dat je heel misschien zelf hier al gekocht hebt. Visje voor op... Nou ja, maakt niet uit. Als jij 'm al hebt dan gaat-ie mee naar Koreaanse les. En Yumi: de 'Cooland' van november heb ik ook voor je. Wat zal dat sjouwen worden morgen.
En het is me gelukt: ik ben er ook weer uit gekomen. Het was even heel hard sleuren aan mezelf en het was later dan ik gewild had, maar ik gun mezelf die kleine verslaving wel...Is verder redelijk ongevaarlijk.
Nu zit ik in een hele ruime en lekker rookvrije pc-bang het voorlaatste deel van het Korea-vervolgverhaal te typen. Vanavond gaan we met zijn allen uit eten als afsluiting van de reis. Iedereen is de laatste paar dagen zijn eigen weg gegaan. De samenstelling van de groepjes die meegingen naar de gevangenis en de tempel varieerde. Die vrijheid om je eigen gang te gaan of mee te gaan met een groepje bevalt me prima. Ik probeer me al een klein beetje voor te bereiden op de cultuurshock die er zeker aan gaat komen. In 2002 was ik er totaal niet op voorbereid dat het weer zo erg wennen is als je terug bent in Nederland. Nu weet ik dat het komen gaat. Misschien helpt dat.
Het laatste deel van dit webdagboek zal morgen niet meer vanuit Korea komen.