17 mei, zaterdag

De theeplantages van Boseong zijn beroemd om de groene thee. Die kun je hier overal kopen. Ook groene-thee-ijs, groene-thee-snoepjes, groene-thee-cake, groene-ijsthee en ik ben vast nog e.e.a. vergeten. Met de bus gingen we er vanmorgen naartoe. Ritje van een minuut of 15. Omdat ik al vaker boven op de theeplantage geklommen was en ik even zin had in stilte en bos, ben ik onderaan de plantage gebleven. De plek waar ik in 2005 het stenentorentje voor Margaret bouwde. Ik kon 'm niet meer vinden. Geeft niet; torentje heeft zijn werk gedaan.
Na de theeplantage hebben we groene thee mogen proeven. Ik ken de smaak en vind het lekker, maar anderen in de groep vonden het niet bijzonder. Op het terras buiten bij een restaurantje heb ik een hele behoorlijke bibimbap gegeten. Tenslotte had ik wel een beetje brandstof nodig voor de middag, want er stond een lange wandeling op het menu vanaf de theeplantage naar het strand.
Ik zal kijken of ik straks een foto kan maken van de kaart waarop ik de route aangeef.
Een deel van de groep ging met taxi's naar het strand om van daaruit of zelf naar het hotel terug te gaan of op het strand te blijven tot de wandelgroep er zou zijn [tegen vier uur, dus een uurtje of drie lopen].
De wandeling had ik ten dele al in 2005 gedaan, maar het mooiste deel had ik toen gemist. Ik kan me herinneren dat het toen zo heet was dat we halverwege zijn gaan liften naar het strand.
We liepen het eerste deel van de wandeling nog langs de weg. Er kwamen sporadisch auto's langs, dus dat was weinig uitlaatgassen happen. Het laatste deel, na een korte klim volgend op het oversteken van het dammetje van het stuwmeer, liepen we verder over een klein pad tussen de theeplantages door. We troffen daar ook thee-plukkende dames aan. Wie denkt dat de thee nog met de hand geplukt wordt....niets daarvan: een soort groot scheerapparaat met een opvangzak doet het werk. Dat scheerapparaat wordt door twee dames voortgetrokken en er lopen dan nog drie dames omheen die ook van alles doen en voornamelijk met elkaar kwekken. Desalniettemin zijn het ook hier weer de dames die het zware werk doen.
Bij het strand gekomen moest er een noodzakelijke sanitaire stop gemaakt worden. Bij gebrek aan een toilet zijn we het badhuis in gegaan en konden daar terecht voor onze noodzakelijkheden. Ik wist nog van het bezoek aan het badhuis dat daar op de overloop van de betreffende etages [mannen 3e en vrouwen 2e] toiletten waren.
We konden op het strand en bij het zwembad [afgesproken plaats] de overige groepsleden niet terugvinden. Overal gekeken, maar we vermoedden dat ze al naar het hotel waren terug gegaan.
Tegen half vijf liepen we naar de bushalte. Toen we daar stonden zagen we in de verte Monique en Els aan komen lopen. Zij hadden dus toch nog gewacht. Achteraf bleek dat ze net even na vieren, tijdstip dat wij op het strand waren en keken of we iemand van de taxi-groep zagen, in een hotel naar het toilet gegaan waren en even in een winkeltje gekeken hadden. Bijna misgelopen dus. Maar gelukkig was de buschauffeur zo aardig om even op de twee nakomers te wachten, zodat we allemaal tegelijk naar het hotel terug konden bussen.
De internetaansluiting op mijn kamer werkt op dit moment wel goed. Gisteren was het huilen met de pet op. Ondanks resetten en andere trucs om een weigerende p.c./internetaansluiting aan de praat te krijgen, wilde het gisteren niet lukken. Mogelijk heeft de dame van het hotel, die ik gisteren in mijn 'goedste' Koreaans gevraagd had of ze mijn p.c. en internet kon fixen, de plaatselijke wizzkid er bij gehad. Hoe dan ook: het werkt zolang het werkt en anders ga ik gewoon zoals te doen gebruikelijk naar de pc-bang.