donderdag 3 november; van dit en dat en alles..
Door: Willy
Blijf op de hoogte en volg Willy
03 November 2011 | Zuid-Korea, Seoel
Volgens mij waren de bouwvakkers al een tijdje aan het zagen en timmeren voordat ik ze gewaar werd. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ze pas om half negen beginnen met herrie maken. Maar het zij zo. Het zit vlak naast het hotel die bouwput [nou ja, inmiddels is het flink wat hoger dan een put], dus als je daar niet tegen kunt is Jongnowon op dit moment geen goede keuze. Maar ze kunnen een kanon naast mijn bed afschieten...ik slaap toch wel.
Eerst lekker rustig gedouched en ontbeten; rand-van-het-bed-ontbijt, want ik heb geen zin in vette gebakken eieren 's morgens. Als ik de vetlucht uit dat keukentje, annex computerruimte, naar boven ruik komen 's morgens, ben ik blij met mijn croissantje en koude koffie uit de supermarkt.
Ik ben in oostelijke richting weggewandeld en kwam zigzaggend door het parkje waar ik volgens mij in oktober 2008 met Myung op de foto sta. Allemaal mannen van zekere leeftijd aan het 'go' spelen en beetje rondhangen. Een man kruimelde wat koek in zijn handen en deed dat blijkbaar vaker, want de mussen kwamen op zijn handen zitten. Misschien zijn er wel wat foto's gelukt. Ik moest inzoomen, want als ik te dichtbij zou komen, dan waren alle mussen weg.
Bakkie koffie gedaan en toen zocht ik een toilet. Om daar te komen moest ik 'jewelery city' doorkruisen. Nooit geweten dat daar in dat hoge gebouw beneden inderdaad een hele juwelenstad te vinden is met een oppervlakte van een flink voetbalveld. Allemaal aparte counters met jonge meiden en soms ook jongens achter de toonbank. De meiden eindeloos met hun spiegeltjes in de weer en de jongens met hun smartphone. Er was dan ook geen klant te bekennen. En omdat ik tas, jas, telefoon en de hele rimram op en aan mijn tafel bij de koffietent had laten liggen en hangen, zag ik er zonder iets zichtbaars bij me waarmee ik zou kunnen betalen ook niet uit of ik juwelen kwam kopen. Juwelenverkopers zien in een blik mijn armbandje van houten kralen en dan weten ze genoeg: geen klandizie.
Doorlopend kwam ik bij het winkeltje dat MBT-schoenen verkoopt. Die van mij zijn qua zool tot op de draad versleten en helemaal glad en elders begint er ook wat te haperen. Ik wilde dus wel graag hetzelfde beproefde model kopen. Er stond een affiche in de etalage met een aanbieding van MBT-schoenen die er erg op leken. Ik heb ze gepast en ze zaten wel prima. Maar toen ik begon over de aanbiedingsprijs [en ja Yumi, dan heb ik veel plezier van de Koreaanse en Sino-Koreaanse getallenkennis], toen kwam er opeens in plaats van een 1 een 2 vooraan te staan van de prijs en dat verschil [100,000 Won] is toch zo'n 65 euro. Ik denk dat ze het hebben geprobeerd, maar helaas voor hen, ik heb ze niet gekocht.
Verderop, bij Dongdaemun, ging ik 'op missie' en pas bij de vierde brillenboer lagen er vier of vijf brillen zonder rand. Dat is beslist geen mode hier, maar uiteindelijk wel heel handig omdat je zo'n randloze bril bij alle kleding kunt laten passen. Het is maar goed dat ik vandaag gegaan ben, want eerst zei hij dat het dinsdag klaar kon zijn, maar toen ik uitlegde dat ik il-jo-il de 6e november naar huis zou reizen, kon het zaterdag 5 november na 13,.00 uur klaar zijn.
Hij heeft mijn ogen nog eens goed nagemeten; veel verschillende glaasjes geprobeerd en de cijferkaart gebruikt ter controle [dat was wel aardig, want cijfers benoem ik makkelijker dan letters] en daar kwam een kwart hoger uit rechts voor in de verte kijken dan ik had.
Natuurlijk heb ik vanmiddag nog eindeloos met de ene hand voor links en dan voor rechts uitgeprobeerd of dat ook echt zo was/is, maar ik denk dat deze brillenmeneer gelijk heeft. Wat niet wegneemt dat ik met de paarse bril alles een stuk helderder zie. In de ondergrondse is dat vooral te merken, want ik zie nu de borden met de plaatsen een stuk sneller dan eerst. Geen overbodige luxe zo'n geval op mijn neus.
Na het brillenavontuur, waarvan het vervolg zaterdag hopelijk komt, ben ik met de ondergrondse met een overstap van lijn 1 op lijn 6 naar het Samsung-Leeum-museum of modern art gegaan. Wie een beetje wil meekijken kan hier e.e.a. vinden: www.leeum.org
Het zijn eigenlijk drie musea. Ik had geen kaartje voor de speciale tentoonstelling gekocht, want dat was deze keer over 'paleisschilder' ... uh...naam kwijt, maar dat had dus niets met moderne kunst te maken. In museum 1 had ik ook het idee dat ik in het Koreaans Nationaal Museum beland was: veel 'national treasures'in de vorm van grafvondsten in goud. Mooie celadon. Prachtige mini-pagoda, maar ik kwam voor de moderne kunst.
Museum 2 had wel wat ik bedoelde: moderne kunst en dat is dan over de hele 20e eeuw verspreid met werken van 1934 tot in de tachtiger en negentiger jaren. Je mocht binnen absoluut niet fotograferen. Erg vervelend, want ze hadden ook geen ansichtkaarten of een dun boekje om mee te nemen. Nou was er niet heel veel wat ik wilde meenemen. En terugkijkend heb ik eigenlijk maar een paar werken onthouden. De bovenste etage hing vol met alleen Koreaanse kunstenaars. Daar hing ook het mooiste werk: een stok met legger [andere staander zag je niet] op groene achtergrond en over die stok een strook linnen,zoals hier in de traditionele kledij gebruikt wordt, dat te drogen hing. Zo jammer dat je dat niet kon fotograferen. Ik heb een keer burgerlijke ongehoorzaamheid geprobeerd, maar er zijn in elke hoek meisjes die opletten en je dan onmiddellijk terecht wijzen. In de lagere etages hingen ook werken van niet-Koreanen. Onder andere twee werken van Willem de Kooning. Aan mij niet besteed, maar dat zal mijn barbaarse kant zijn ;-)
Opvallend is dat er veel kleine kinderen door hun moeder meegenomen worden naar het museum. Ook in dit museum. Hier zit dan ook een speciaal kindermuseum bij, dat overigens op dit moment alleen gebruikt werd voor de speciale tentoonstelling en voor schoolklassen. Het gebouw [het zwarte] is ontworpen door Rem Koolhaas. De andere twee gebouwen zijn ontworpen door een Zwitser en een Fransman. Beetje jammer wel dat ze blijkbaar geen Koreaan konden vinden om een mooi architectonisch ontwerp te maken.
Als je in de buurt van het Leeum-Samsung museum rondloopt valt op dat daar veel niet-Koreanen in het straatbeeld te zien zijn. De sfeer op straat is ook wat anders. Het ligt tegen de buurt Itaewon, waar 'alle' buitenlanders in Seoul wonen, aan. Toch gek als je dat knauwerige Amerikaans opeens in je oren krijgt. Klinkt erg rauw.
Op de terugweg ben ik wat langer in de ondergrondse blijven zitten. In Jongnak uitgestapt, want ik had weer erg zin in een uitgebreid boekhandelbezoek. Ook daar is het heel jammer dat er niet gefotografeerd mag worden. Zoals een boekhandel hier is, zo is er geen een in Nederland. En als je daar tegen de kast aan gaat zitten en een boek gaat zitten lezen, dan word je onmiddellijk de zaak uit gezet. Hier zitten ze met bosjes te lezen. En niet een kwartiertje of zo. Ik ben tussendoor ook nog gaan eten en toen ik de boekhandel daarna weer doorliep op weg naar de pc-bang, toen zaten ze er allemaal nog.
In NL gaan de boekhandels op de fles. Misschien zouden ze eens hier moeten gaan kijken hoe je de formule zodanig kunt maken dat een boekhandel een aantrekkelijke sfeer krijgt. Cafeetje er bij, oplaadpunt voor e-books, enorme kinderafdeling met naast de boeken ook veel speelgoed en veel zitjes. Ook daar is alles er op gericht dat het boekhandelbezoek langer dan een half uur duurt. Op elke etage keurige toiletten, ook niet onbelangrijk.
Het was weer zo'n dag van: weinig gedaan en veel beleefd. En de dagen vliegen hier voorbij. Ik heb er nog maar twee... hellup....
Foto's [als ze er nog niet op staan, dan straks] terug te vinden op:
https://picasaweb.google.com/101783544665887710653/Herfst2011De8eKeerNaarKorea?authuser=0&authkey=Gv1sRgCO7Au4yAqeWqGQ&feat=directlink
Eerst lekker rustig gedouched en ontbeten; rand-van-het-bed-ontbijt, want ik heb geen zin in vette gebakken eieren 's morgens. Als ik de vetlucht uit dat keukentje, annex computerruimte, naar boven ruik komen 's morgens, ben ik blij met mijn croissantje en koude koffie uit de supermarkt.
Ik ben in oostelijke richting weggewandeld en kwam zigzaggend door het parkje waar ik volgens mij in oktober 2008 met Myung op de foto sta. Allemaal mannen van zekere leeftijd aan het 'go' spelen en beetje rondhangen. Een man kruimelde wat koek in zijn handen en deed dat blijkbaar vaker, want de mussen kwamen op zijn handen zitten. Misschien zijn er wel wat foto's gelukt. Ik moest inzoomen, want als ik te dichtbij zou komen, dan waren alle mussen weg.
Bakkie koffie gedaan en toen zocht ik een toilet. Om daar te komen moest ik 'jewelery city' doorkruisen. Nooit geweten dat daar in dat hoge gebouw beneden inderdaad een hele juwelenstad te vinden is met een oppervlakte van een flink voetbalveld. Allemaal aparte counters met jonge meiden en soms ook jongens achter de toonbank. De meiden eindeloos met hun spiegeltjes in de weer en de jongens met hun smartphone. Er was dan ook geen klant te bekennen. En omdat ik tas, jas, telefoon en de hele rimram op en aan mijn tafel bij de koffietent had laten liggen en hangen, zag ik er zonder iets zichtbaars bij me waarmee ik zou kunnen betalen ook niet uit of ik juwelen kwam kopen. Juwelenverkopers zien in een blik mijn armbandje van houten kralen en dan weten ze genoeg: geen klandizie.
Doorlopend kwam ik bij het winkeltje dat MBT-schoenen verkoopt. Die van mij zijn qua zool tot op de draad versleten en helemaal glad en elders begint er ook wat te haperen. Ik wilde dus wel graag hetzelfde beproefde model kopen. Er stond een affiche in de etalage met een aanbieding van MBT-schoenen die er erg op leken. Ik heb ze gepast en ze zaten wel prima. Maar toen ik begon over de aanbiedingsprijs [en ja Yumi, dan heb ik veel plezier van de Koreaanse en Sino-Koreaanse getallenkennis], toen kwam er opeens in plaats van een 1 een 2 vooraan te staan van de prijs en dat verschil [100,000 Won] is toch zo'n 65 euro. Ik denk dat ze het hebben geprobeerd, maar helaas voor hen, ik heb ze niet gekocht.
Verderop, bij Dongdaemun, ging ik 'op missie' en pas bij de vierde brillenboer lagen er vier of vijf brillen zonder rand. Dat is beslist geen mode hier, maar uiteindelijk wel heel handig omdat je zo'n randloze bril bij alle kleding kunt laten passen. Het is maar goed dat ik vandaag gegaan ben, want eerst zei hij dat het dinsdag klaar kon zijn, maar toen ik uitlegde dat ik il-jo-il de 6e november naar huis zou reizen, kon het zaterdag 5 november na 13,.00 uur klaar zijn.
Hij heeft mijn ogen nog eens goed nagemeten; veel verschillende glaasjes geprobeerd en de cijferkaart gebruikt ter controle [dat was wel aardig, want cijfers benoem ik makkelijker dan letters] en daar kwam een kwart hoger uit rechts voor in de verte kijken dan ik had.
Natuurlijk heb ik vanmiddag nog eindeloos met de ene hand voor links en dan voor rechts uitgeprobeerd of dat ook echt zo was/is, maar ik denk dat deze brillenmeneer gelijk heeft. Wat niet wegneemt dat ik met de paarse bril alles een stuk helderder zie. In de ondergrondse is dat vooral te merken, want ik zie nu de borden met de plaatsen een stuk sneller dan eerst. Geen overbodige luxe zo'n geval op mijn neus.
Na het brillenavontuur, waarvan het vervolg zaterdag hopelijk komt, ben ik met de ondergrondse met een overstap van lijn 1 op lijn 6 naar het Samsung-Leeum-museum of modern art gegaan. Wie een beetje wil meekijken kan hier e.e.a. vinden: www.leeum.org
Het zijn eigenlijk drie musea. Ik had geen kaartje voor de speciale tentoonstelling gekocht, want dat was deze keer over 'paleisschilder' ... uh...naam kwijt, maar dat had dus niets met moderne kunst te maken. In museum 1 had ik ook het idee dat ik in het Koreaans Nationaal Museum beland was: veel 'national treasures'in de vorm van grafvondsten in goud. Mooie celadon. Prachtige mini-pagoda, maar ik kwam voor de moderne kunst.
Museum 2 had wel wat ik bedoelde: moderne kunst en dat is dan over de hele 20e eeuw verspreid met werken van 1934 tot in de tachtiger en negentiger jaren. Je mocht binnen absoluut niet fotograferen. Erg vervelend, want ze hadden ook geen ansichtkaarten of een dun boekje om mee te nemen. Nou was er niet heel veel wat ik wilde meenemen. En terugkijkend heb ik eigenlijk maar een paar werken onthouden. De bovenste etage hing vol met alleen Koreaanse kunstenaars. Daar hing ook het mooiste werk: een stok met legger [andere staander zag je niet] op groene achtergrond en over die stok een strook linnen,zoals hier in de traditionele kledij gebruikt wordt, dat te drogen hing. Zo jammer dat je dat niet kon fotograferen. Ik heb een keer burgerlijke ongehoorzaamheid geprobeerd, maar er zijn in elke hoek meisjes die opletten en je dan onmiddellijk terecht wijzen. In de lagere etages hingen ook werken van niet-Koreanen. Onder andere twee werken van Willem de Kooning. Aan mij niet besteed, maar dat zal mijn barbaarse kant zijn ;-)
Opvallend is dat er veel kleine kinderen door hun moeder meegenomen worden naar het museum. Ook in dit museum. Hier zit dan ook een speciaal kindermuseum bij, dat overigens op dit moment alleen gebruikt werd voor de speciale tentoonstelling en voor schoolklassen. Het gebouw [het zwarte] is ontworpen door Rem Koolhaas. De andere twee gebouwen zijn ontworpen door een Zwitser en een Fransman. Beetje jammer wel dat ze blijkbaar geen Koreaan konden vinden om een mooi architectonisch ontwerp te maken.
Als je in de buurt van het Leeum-Samsung museum rondloopt valt op dat daar veel niet-Koreanen in het straatbeeld te zien zijn. De sfeer op straat is ook wat anders. Het ligt tegen de buurt Itaewon, waar 'alle' buitenlanders in Seoul wonen, aan. Toch gek als je dat knauwerige Amerikaans opeens in je oren krijgt. Klinkt erg rauw.
Op de terugweg ben ik wat langer in de ondergrondse blijven zitten. In Jongnak uitgestapt, want ik had weer erg zin in een uitgebreid boekhandelbezoek. Ook daar is het heel jammer dat er niet gefotografeerd mag worden. Zoals een boekhandel hier is, zo is er geen een in Nederland. En als je daar tegen de kast aan gaat zitten en een boek gaat zitten lezen, dan word je onmiddellijk de zaak uit gezet. Hier zitten ze met bosjes te lezen. En niet een kwartiertje of zo. Ik ben tussendoor ook nog gaan eten en toen ik de boekhandel daarna weer doorliep op weg naar de pc-bang, toen zaten ze er allemaal nog.
In NL gaan de boekhandels op de fles. Misschien zouden ze eens hier moeten gaan kijken hoe je de formule zodanig kunt maken dat een boekhandel een aantrekkelijke sfeer krijgt. Cafeetje er bij, oplaadpunt voor e-books, enorme kinderafdeling met naast de boeken ook veel speelgoed en veel zitjes. Ook daar is alles er op gericht dat het boekhandelbezoek langer dan een half uur duurt. Op elke etage keurige toiletten, ook niet onbelangrijk.
Het was weer zo'n dag van: weinig gedaan en veel beleefd. En de dagen vliegen hier voorbij. Ik heb er nog maar twee... hellup....
Foto's [als ze er nog niet op staan, dan straks] terug te vinden op:
https://picasaweb.google.com/101783544665887710653/Herfst2011De8eKeerNaarKorea?authuser=0&authkey=Gv1sRgCO7Au4yAqeWqGQ&feat=directlink
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
