maandag 7 november

Door: Willy

07 November 2011 | Nederland, Amsterdam

Dat was een flinke tuk vannacht, maar nodig, hard nodig, want ik was op een half uurtje na een etmaal aaneengesloten wakker geweest toen ik zondagnacht plaatselijke NL-tijd vlak voor middernacht mijn bed in ging.
In Korea regende het zondagochtend. En nu iets meer dan een paar druppels. Kreeg Rie toch nog bijna gelijk en had ik een paraplu moeten kopen ;-)
Maar omdat ik voldoende tijd had [de vlucht was pas tegen drie uur 's middags Koreaanse tijd] kon ik de ergste bui afwachten. Toen het geklater vanaf het in aanbouw zijnde pand naast het hotel verminderde heb ik uit voorzorg mijn crèpe-papieren lotuslampionnetje dat meereist aan mijn rugtas in een hondenpoepzakje [toch handig als je die altijd bij je hebt] verpakt en ben richting bushalte gegaan.
Dat is net anderhalve straat lopen.
De bus kwam na vijf minuten, dus dat wat goed gegokt qua tijd.
Vanuit de bus was goed te zien dat de wind van zaterdagavond en de buien van de nacht en de zondagochtend heel veel bladeren van de bomen hadden gerukt. Een geel tapijt op de stoeptegels hield zelfs hier en daar de kleine wieltjes van mijn koffer tegen.
Verder was het de gebruikelijke routine van huurtelefoon inleveren en wat rondkijken op het vliegveld. Natuurlijk even naar de Harley-shop voor Hans; ook dat is al bijna routine. Kopje koffie genoten en vreselijk gelachen om de mensen met fototoestellen die allemaal op de foto wilden met de speciaal daar opgestelde groep mensen in traditionele Koreaanse kledij. Zie je het al voor je: kaasdragers en klompenmeisjes op Schiphol als foto-achtergrondje? Leuke bijbaan voor studenten, dat wel. Ik heb de foto overdwars gemaakt [met mijn telefoon], zodat de groep in traditionele kledij én de fotograge bezoekers er op staan. Bijna net zo erg.
Ik had een aardige Koreaanse jonge vrouw naast me in het vliegtuig. Ze was met haar zus en zwager op weg naar Milaan. Op zijn Koreaans, want voor zus en zwager was dit de 'honeymoon'. En dan neem je dus gewoon je zus mee.
Op het vliegveld van Frankfurt was het al weer de eerste fase van de cultuurshock. Onaardige gehaaste kribbige mensen, vieze toiletten en een knauwerig klinkende Duitse taal in mijn oren.
Maar goed, dat terugwennen moet toch gebeuren...
De rit van Frankfurt naar Amsterdam was zo gepiept en deze keer was het Hans die míj niet herkende in de stroom binnenkomers. Pff...gelukkig die ene keer, paar jaar geleden, dat ik hem niet herkende achter het glas op Schiphol is weer uitgepoetst.
De hondjes waren heel blij dat ik er weer was en ik had niet eens een cadeautje voor ze meegebracht. Da's echte hondenliefde.
Nu weer in het gewone ritme komen.
En wennen aan de oorverdovende stilte die hier op straat heerst, zeker 's avonds: geen geluid, geen lichtjes, geen mensen en geen geroezemoes.
Gaat me lukken.

07 November 2011 - 17:33

Joanne:

Welkom thuis Willy, weet zeker dat er weer een reis gaat komen en ik kijk er naar uit. Nu
even genieten van thuis. Groetjes Joanne

08 November 2011 - 18:19

Annemieke Van Luijk:

Hoi Willy,
Fijn dat je weer heelhuids bent teruggekeerd.Weer vol van nieuwe indrukken en herinneringen.
ik zie je vast wel weer ergens om eens bij te praten.
Groetjes,
Annemieke

10 November 2011 - 18:59

Jannie Brouwer:

Hoi Willy,

Wat heb je weer genoten! En ik ook van jouw verhalen........
Je moet gauw weer eens met ons (Tiny, Margaret en mijn persoontje) bijpraten bij een gezellige eetdate!
We horen wel of je eind nov./begin dec. een avondje vrij hebt.

Hartelijke groet, en welcome back,
Jannie