vrijdag 1 november: kookles, koppijn en licht aan

Vanmorgen moest ik -voor mijn doen hier dan- vroeg op. Kwart over zeven ging de wekker. Genoeg tijd dus voor ontbijtje en een lekkere douche.

Bij de kookles waren uiteindelijk maar vijf cursisten. Duidelijk einde van het seizoen. We hebben nog even gewacht op iemand die zich had opgegeven, maar niet kwam.

De dag zou gaan over 'streetfood' en daarom gingen we met een gids de straat op. Aardige vrouw, maar ze wist niets van voedsel van de straat, restaurantjes of dergelijke. We waren met een taxi naar de hanokwijk (Buckchon) gegaan en daar vertelde ze iets over een oud schoolgebouw. Ook niet helemaal het thema. Toen we Insadong inliepen werd duidelijk wat wél haar ding was: de kunstgaleries! Daar kende ze mensen en ze vertelde dat ze zelf ook schilderde. Niets mis mee verder en zo hebben we toch een paar leuke dingen gezien. Ook zijn we even een bekend ( en peperduur) fusionrestaurant in geweest. Prachtig interieur met 'behang' (geborduurd) met overal vlinders.
Bij de groep cursisten waren twee meisjes uit Taiwan, die een jaar in Korea werken. Ook een Zweedse vrouw van mijn leeftijd die hier zeven weken is. Haar man werkt hier die periode en zij gaat doordeweek overal alleen op af. Ze had in hetzelfde vliegtuig gezeten vanuit Helsinki. Voor haar is dit de eerste ervaring met Korea, dus ik kon nog wat tips geven.

Na de rondleiding gingen we terug naar het Tteok-museum voor de eigenlijke kookles. Eerst werd alles voor gedaan en daarna mochten we zelf aan de slag. Nou had ik al eens kimbap gemaakt, maar ik heb er toch nog een paar fijne kneepjes bij geleerd. Niet in de laatste plaats hoe je die rol degelijk dicht krijgt zonder loslatende randjes zeewier. En ook wat het verschil is tussen Koreaanse kimbap en Japanse sushi.

Het was na twee uur toen we onze knutsel mochten eten. Al die tijd had ik niets gedronken en een lichte koppijn begon op te steken. Er zat bij het eten gelukkig een beetje vocht in de vorm van een soepje.

Na het eten (en ja, we kregen een doggy-bag, want het was veel te veel) gingen we alle vier in hanbok en op de foto met onze instructrices. Zo'n hanbok doet niets voor je figuur, maar je kunt er volgens mij wel weer heel makkelijk een tweelingzwangerschap in verbergen ;-)

Een van de instructrices ging ons voor naar de verdiepingen waar het tteok-museum was en vertelde over alle verschillende soorten tteok (rijstkoek) en over de speciale gelegenheden waarbij deze gemaakt en gegeten worden. Er is meer achter een rijstkoekje dan je op het eerste oog zou denken......

Inmiddels was het een flink eind in de middag en nadat we de dames bedankt hadden en onze kookboekjes, dvd en verdere informatie over Koreaans koken hadden gekregen zijn Bibbi (de Zweedse cursiste) en ik in één rechte streep naar een thee/koffietentje gegaan. We hadden om negen uur voor het laatst iets gedronken, dus het smaakte goed.

Nadat ik Bibbi de weg naar Jogyesa had gewezen en we emailadressen uitgewisseld hadden, ben ik in het hotel eerst maar eens flink wat water gaan drinken mét twee paracetamol. Uurtje liggen daarna hielp. Het gemak van de meegebrachte kimbap kwam nu erg goed uit. Meer dan genoeg voor een maaltijd.

Toen het donker was ben ik toch even richting Cheonggyecheon gelopen en jawel: de lantaarns waren aan. Het was me nu te druk om beneden langs het water te lopen, dus heb ik alles van bovenaf gezien. Vandeweek ga ik het hele traject nog een keer bekijken, maar dan heeft half Seoul geen vrij weekeind.