donderdag 7 november: shoppen, gyeonghuigung.....

Voor een dag waar ik niets gepland had, heb ik toch weer veel gedaan. Zo gaat dat hier altijd. Je loopt de deur uit en er gebeurt wat of je ziet iets wat je aandacht trekt.
Zo ook vanmorgen: op twee straathoeken vlak bij het hotel mensen met camera en microfoon in de weer. Eentje was van KBS, dus dan is er wel iets aan de hand.
Vanavond heb ik speciaal opgelet op het KBS journaal en ja hoor... vandaag was de dag dat de middelbare scholieren een soort toelatingsexamen moeten doen voor de universiteit. Superbelangrijk in het leven van de jongelui, maar zeker ook in dat van hun ouders. Op tv zag je zeer gestresste ouders wachten met gevouwen handen. En de kinderen kwamen al dan niet opgetogen later het hek van de toetslocatie weer uit. Dan de bekende interviews die -ook al versta ik niet alles- aangeven dat de een denkt dat-ie het wel gehaald heeft en de ander er aan twijfelt.

Ik wilde vandaag nog voor een paar cadeautjes rondkijken. Maar je komt overal wel iets tegen. Een leuk parkje, een museum, een expositie, een paleis.

Het historisch museum heb ik overgeslagen. Daar ben ik al twee keer geweest en die historie verandert niet meer ;-)
Wel nu even in de oude electrische tram geweest die daar buiten staat. Andere keren was-ie dicht als ik er langs kwam of het was me te druk om er in te gaan. Voor alles is een tijd en voor deze tram was dat nu.

Het parkje achter dat museum liep helemaal naar achteren door. Daar was ik nog nooit geweest. Prachtig met al die gele en rode bomen. Maar nu zag ik dat daar ook een serie grafstenen geplaatst is. Niet de eerste de beste stenen van niet de eerste de beste kroonprinsen en aanverwant. Hoe groter, hoe belangrijker en wie er ook nog een schildpad onder krijgt, die heeft het helemaal gemaakt.

Via de zijkant van dat parkje zag ik een trap tussen de bomen. Daar opgaand kwam ik aan de zijkant van Gyeonghuigung [paleis] het terrein op. Ook daar was ik eerder geweest, maar omdat het altijd zo heerlijk rustig is bij Gyeonghuigung, was het ook nu weer een aangenaam rondje paleis. Er waren geloof ik drie bezoekers en een dame in een hokje die me keurig een folder in het Engels gaf [en je hoeft daar verder ook niets te betalen] en twee mensen die alle afgevallen bladeren aan het vegen waren. Dat was vandaag overigens nog best een klus, want het waaide flink. Lekker wel, want dan waait de smog lekker de stad uit. Je voelt al een angel in de wind... de echte kou komt er aan. Op het nieuws zag je ook al dat het zou gaan vriezen 's nachts. Nog maar een of twee graadjes, maar toch. Overdag is het nog heerlijk. Zeker op zo'n zonnige dag als vandaag. Dan is het toch nog gauw een graad of 16 buiten.

Verder lopend zonder plan kwam ik bij toeval bij 'The Korea National Police Heritage Museum'. Vier etages met veel uniformen, onderscheidingen, wapens, recherchekoffertjes, leugendetector, maar ook veel digitale 'spelletjes' voor de jongere bezoekers. Die konden zelf snelheid van auto's bepalen, iets doen met handboeien en vingerafdrukken analyseren. Het was er best druk met jongelui en er liepen ook wat politiemensen via de achterdeur naar binnen. Het museum is blijkbaar gevestigd in het gebouw waar ook kantoren zijn van de politie. In een nis herkende ik het beeld van het monument voor de gevallen politieagenten wat ik eergisteren op het National Cemetary gezien had. Hier stond het te midden van twee muren vol met namen van gestorven politieagenten. En ik vermoed dat deze agenten niet in hun bed gestorven zijn. Veel, heel veel namen stonden er bij 1950.
Beneden nog een aantal politievoertuigen, waaronder een oude BMW-motor met een zijspan [waarvan Hans denkt dat het een Harleyzijspan is... kan best, ik heb er geen verstand van]. Daar konden foto's gemaakt worden en dat werd natuurlijk ook volop gedaan.

In een van de zonovergoten straten vol met ginkobomen stond een kleine menigte naar een hek te kijken. Er stond een politieauto voor het hek en iemand met een professionele camera en een vrouw met een grote harige microfoon. Ik ben tien minuten aan de overkant blijven staan wachten, want wilde wel weten wat er aan de hand was. Maar toen was mijn geduld op en mijn benen willen na zo'n dag lopen nog wel bewegen, maar liever niet stilstaan. Op het nieuws heb ik over dit hek en wat daar gebeurde niets gezien, dus het zal niet heel belangrijk geweest zijn. Voor een belangrijk persoon waren er ook te weinig politiemensen op de been. Een handjevol liep er rond, maar dat loopt er gemiddeld hier al op een druk kruispunt. En als er echt iets is, dan komen ze met een paar bussen tegelijk.