woensdag 6 november: Dream Forest en samen eten

Via email had ik gisteravond laat met Bibbi de afspraak gemaakt om vandaag naar Dream Forest te gaan. Om 11 uur zouden we allebei bij het theehuis zijn waar we tijdens de rondleiding bij de kookcursus vorige week even hadden gezeten. Omdat Bibbi het stratenplan van Seoul bij haar eerste keer hier nog niet zo in haar hoofd heeft zitten als ik na 12 keer Seoul, werd het even iets later. Ik was Insadong opgelopen en in deze tijd van het jaar vallen de witneuzen redelijk op, dus ik spotte Bibbi al van verre.

In de subway hebben we voor haar meteen een T-moneycard gekocht, zodat ze de komende weken makkelijk met de subway kan reizen. Elke keer een apart kaartje kopen is lastig.
Toen we van subwaystation Doigoji naar Dream Forest liepen was het nog droog, al was het wel wat bewolkt. Toen we er tussen de middag in het paviljoen een pae zaten te eten als lunch was het nog steeds droog. Maar op de terugweg het park uit en naar Doigoji terug regende het behoorlijk. Gelukkig is mijn jas waterdicht en kon ik de paraplu uitlenen aan Bibbi. Een fleecetrui die opzuigt is niet lekker in dit weer.

Teruggekomen op Insadong hebben we van een straatstalletje wat 'koekjes' gevuld met bruine bonen genomen als lunchvervanger. Let wel... inmiddels vier uur.
We troffen Myung, Michael en Richard bij toeval [hadden pas om zes uur afgesproken] en zijn toen met zijn vijven naar dat leuke theehuisje achter in een steegje op zoek gegaan. We waren toch alle vijf van plan ergens een echte kop thee te scoren.
We hadden allemaal aparte theetjes en over en weer werd er dan ook druk geproefd. Lekkere kleverige rijstkoekjes er bij... mjammie. Sommige knieen wilden niet meer zo makkelijk uit de knoop van het op de grond zitten, maar het was gezellig en lekker.

Bibbi moest toen nog een uurtje lopen naar het appartement dat ze deze zeven weken deelt met haar man, die hier werkt voor zijn bedrijf.
Natuurlijk kon ze ook de subway nemen, maar zij is meer van het wandelen. Je ziet natuurlijk ook veel meer als je boven de grond blijft.
Leuk was het zeker, dit spontane contact, ontstaan tijdens de kookles van vorige week, waar we allebei min of meer als bij toeval belandden.

Om zes uur hadden we afgesproken om elkaar weer te ontmoeten. Richard had een geheel eigen missie vanavond en samen met Myung en Michael heb ik heerlijk bijgepraat bij een theetje, een Koreaanse bbq en een koffie bij een Tom N Toms op een plek die ik nog niet ontdekt had.
Wat kan er in acht dagen veel gebeuren en wat raakte ik weer heerlijk mijn stem kwijt vanavond. Nou ja, morgen maar eens kijken of ik zonder praten de dag door kan komen. In de hoop dat dat mijn stem weer terugbrengt, that is...
Het was een reuzegezellige avond en ik was half twaalf weer bij het hotel.

Heerlijk dat je hier zo veilig over straat kunt, ook laat op de avond. Je ziet wel dronkenlappen, maar er zal verder geen gekkigheid gebeuren. Doorgaans wordt de ene dronkenlap door een iets minder dronken lap naar huis geduwd en waar nodig weer op de benen gezet. Tsja... ze missen allemaal dat enzympje en dat kun je merken ook.
En in zo'n groen flesje [overigens zelf ook geproefd vanavond] zit toch een slordige 20 % alcohol.

Behalve het 'niet praten' heb ik nog geen plan voor morgen.
Geen plan is natuurlijk ook een plan ;-)