Zaterdag 25 oktober: Gyejoksan en botanische kas

Natuurlijk wil ik ook nog wel een museum van binnen zien, maar met dit weer (zon, 21 graden) heb ik toch weer gekozen voor een buitendag. Eerst met de bus naar Gyejoksan. Er zijn nog meer bergen hier, maar deze had paden waar je volgens de gidsjes ook met een wandelwagen kon lopen. Als ik in mijn eentje op pad ga vermijd ik de klipgeitspringvanrotsbloknaarrotsblok-paden. Niet handig om hier een been te breken of zelfs een enkel te verstuiken als niemand mijn rolstoel wil duwen. Dus een 'tamme berg'.

Het is weekeind en dan schiet heel Korea in de hiking-outfits en gaat een berg op. Deze was nog wel redelijk bijzonder, want een groot deel van het pad ging vergezeld van een rode-kleipad er parallel naast. De bedoeling hiervan was dat je dat pad op blote voeten ging lopen. Goed tegen de stress vindt men hier. Leuk om naar te kijken, maar mijn voetzolen houd ik ook graag heel. Bovendien...stress? Waar? Tijdens de wandeling ontmoette ik Vanitha. Ze is drie maanden in Korea voor onderzoek (microbiologie) en komt uit Maleisië, met roots in India. Aardige spontane meid. We hebben emailadressen uitgewisseld, want nu we samen opliepen werden er over en weer foto's gemaakt. Soms wisselden we van camera, maar er zijn ook nog wat foto's na te sturen. En wat tips, linkjes en dropboxgidsen voor haar komende bezoekjes aan Seoul, Jeju-do enz.

Na de bergwandeling zijn we naar de grote botanische tropische kas gegaan, gelegen bij het natuurhistorisch museum. In die kas trof Vanitha veel bekende planten en bloemen aan. De hibiscus is de nationale bloem van Maleisië. Dacht ik toch dat Korea dezelfde bloem met 'nationaal' aanduidde?
Jammer genoeg was er niet voldoende tijd om het arboretum bij het museum ook nog te bezoeken. Time flies when you're having fun.

In mijn koffietentje met de prettige Franse muziek en goede koffie had de eigenaar vanavond een mooie kop 'latte' met chocoladebloem gemaakt. Mooie manier om praatje aan te knopen voor hem. Zo'n loslopende witneus wekt toch nieuwsgierigheid op. Uiteindelijk was praatje erg nuttig, want hij heeft ter plekke op de computer voor me uitgezocht met welke bus ik het beste naar de national cemetary kan gaan. Christina had al verteld dat de subwayhalte met de juiste naam er niet echt lekker in de buurt lag. Overigens was hij, geboren en getogen in Daejeon, nog nooit op die begraafplaats geweest. Heb hem gezegd dat hij dat op zijn eerstvolgende vrije dag toch eens moest doen. Nou heeft men hier erg weinig vrije dagen en zijn koffietentje is morgen ook gewoon open.