woensdag 26 oktober

Door: Willy

26 Oktober 2011 | Zuid-Korea, Seoel

Het is niet om jullie eraan te helpen herinneren dat het vandaag woensdag de 26e is, maar mezelf. Als ik dat niet consequent / konsekwent boven mijn dagboekfragment zet, dan ben ik alle idee van weekdag of datum volledig kwijt. Dat noemen ze vakantie geloof ik ;-)
Vanmorgen moest ik ook even goed denken hoeveel nachtjes ik nu al in dit hotel geslapen had, want er komt een dag dat ik er voor 11 uur uit moet en het is wel handig als ik weet welke dag dat is. Kan ook gewoon hersenverweking zijn, maar voorlopig hou ik het maar op vakantie.
Vanmorgen buitenkomend was er het 'il est cinq heure, Paris s' eveille' -gevoel [sorry, geen accentjes in dit toetsenbord]. Alleen is dat in Seoul iets later dan vijf uur in de ochtend. Men is dan ook gewoon om hier tot een uur of tien door te werken in de winkels. Sommige winkels zijn zelfs 24 uur in een etmaal open en de koffietent die Pascucci's heeft overgenomen [gelukkig met de muziekcollectie voor de luidsprekers in de zaak], Hollys Coffee is nu ook 24 uur per etmaal open. Er werken allemaal jonge mensen en ze zullen wel een schijntje verdienen. Maar er is blijkbaar een markt voor.
Plannen zijn er om te veranderen. Heb ik wel meer last van [of nee, geen last] als ik op vakantie ben. Ik zou eigenlijk naar Suwon gaan [en misschien als ik zin heb ga ik morgen wel een dagje], maar ik besloot vanmorgen dat ik toch weer naar Daegu ga. Daar ben ik eerder geweest en eigenlijk was het daar heel prima en had ik het gevoel daar nog eens terug te willen om nog wat meer te kunnen ervaren van Daegu, Dong-daegu en de omgeving. Omdat ik weet dat het hotelletje dat ik op het oog had beheerd wordt door een hele aardige vrouw die erg van goede wil is, maar werkelijk geen enkel woord Engels spreekt, heb ik de Koreaanse VVV gevraagd de reservering voor me te regelen.
Ik kan wel een keurige volzin bakken en een kamer voor vijf nachten boeken, maar als ik dan in rap Koreaans antwoord krijg, dan kan er wel eens wat fout gaan in de communicatie.
Verder was het vandaag weer zo'n dag dat ik 'niks' gedaan heb, maar ondertussen heel druk geweest ben met allerlei indrukken opdoen. O ja, en ik heb mezelf vandaag een dubbelfocusbril aangeschaft!!! Dat wist ik vanmorgen ook nog niet dat dat vandaag zou gaan gebeuren. Niet schrikken... ik heb er het enorme bedrag van 60,000 Won voor betaald. Even snel omgerekend: 10.000 Won is ongeveer 6,50 euro. Dus net geen 40 euro. Ik heb mijn vliegticket er weer uit ;-)
In het uur dat ik moest wachten op het slijpen van de glazen heb ik meer geld uitgegeven aan cadeautjes dan ik in totaal aan de bril heb uitgegeven. Voor enkele glazen hoef je maar tien minuten te wachten. Een uur gaf me de gelegenheid even wat mul-mandu te eten op de bovenste etage van Migliori en nog wat te shoppen. Danielle: ik heb twee schattige truitjes gekocht voor jouw smurfje. Ik ga wel een fotootje mailen. Voor Koreaanse begrippen nog niet eens goedkoop, maar voor NL-begrippen wel. Dus je gaat niet failliet. Koop maar vast zwarte en knalrode maillootjes! Margaret en Noelle: jullie stafjes zijn ook gescoord. Ik moet het alleen nog even heen en terug meesleuren naar Daegu. Op het station zal er geen kluisje zijn dat vijf dagen dicht mag blijven. Maar beter ook, want ik moet weten wanneer die koffer uit zijn voegen barst. Dan moet ik stoppen met nieuwe inhoud aanschaffen.
Ergens onderweg vandaag was er een tentoonstelling van foto's, gemaakt door de VN-militairen tijdens de oorlog hier in Korea. Het was wel een beetje een verheerlijking van wat met name de Amerikaanse militairen allemaal gebracht hadden hier [weeshuizen, pakketten kleding, medische zorg]. Dat zal ook ongetwijfeld de waarheid zijn, maar het was wat eenzijdig gebracht. Kwam natuurlijk ook omdat deze fotocollectie uit die bron kwam. Er liepen wat oudere mannen te kijken naar die foto's en aan de gezichten kon je zien dat ze wisten hoe het geweest was. Sommige liepen met tranen in hun ogen. Het beeld van een door oorlogsgeweld verwoest land is in elk werelddeel hetzelfde: honger, ellende, kou, verwondingen, eenzaamheid. De Koreanen zijn de naties die geholpen hebben de communistische overweldiging tot staan te brengen nog steeds dankbaar. Ze tonen dit ook door de vlaggen van al deze naties boven de fotocollectie te laten wapperen.
Kijk de foto's maar. Die spreken voor zichzelf.
De picasa-foto's staan onder dezelfde link als die ik gisteren onder de tekst vermeldde.
Vanavond geen kam-shake in de pc-bang, maar een lekker kopje koffie uit de automaat hier.
Als ik binnenkom schuiven ze 'mijn' stoel al naar achteren.
De dag is hier al bijna om; jullie hebben nog zeker zeven uur extra.

26 Oktober 2011 - 11:46

TdW:

Willy, gisteren een film gekeken en daar kwam een goed gezegde in voor.
Je kunt geen uren maken in je leven
maar kunt je kunt wel leven in die uren!!

Volgens mij ben jij goed bezig met het laatste, geniet er van en groeten doe ik je.

26 Oktober 2011 - 14:52

Anne-Mieke:

Chique bril, ziet er hip uit!!!

Geniet er maar weer van!! Groetjes ook van Jolien!

26 Oktober 2011 - 15:30

Maria:

Hoi Willy

Wat ben je toch weer een bofkont. Lekker op vakantie en alle bijzonderheden maar lekker opzuigen. Heerlijk dat je zo geniet. Ik geloof echt dat je verliefd bent op het land.
Ik verheug me al weer op al je verhalen als we met de Willy's weer ons avondje hebben.

Geniet lekker van je vakantie.

Tot snel;

groetjes vanuit een zonnig Noordwijkerhout; Maria

26 Oktober 2011 - 17:04

Tessa:

Hallo Willy,

Wat leuk om je verhalen weer te kunnen lezen!
Heel veel plezier nog en geniet ervan,

groetjes Tessa

PS Gave bril!!!

26 Oktober 2011 - 17:35

Els:

Ha Willy, leuk om je weer zo te volgen. Aandoenlijk de foto's van de Koreaanse kinderen, je vraagt je af wat er van hen geworden is!
hartelijke groet
Els