Zaterdag 29 oktober: dagje stad

Om mijn ene dikke voet wat te ontzien ging ik vandaag niet de bergen in of klimmen naar een tempel, maar eigenlijk is een dagje stadten net zo'n klus voor een zere voet. Alleen zijn er in de stad wel wat meer plekken om even te gaan zitten en het gewicht van je benen te halen. Koffietentjes en eettentjes zat.
Ik ben vanaf station Dongdaegu naar Daegu-centrum gegaan met de ondergrondse. Daegu heeft twee lijnen. Ver fout kun je dus niet gaan. Het is hier net als in Busan: je kunt wel in de ondergrondse met de t-money-kaart uit Seoul, maar je kunt 'm hier niet opladen. Nou had ik nog genoeg op mijn eigen kaartje staan en ik had nog t-moneykaartjes van Els en Eef meegekregen, dus die ondergrondse hier lukt nog wel even. Ook hier valt weer op dat de sfeer in de stad en in de ondergrondse net even wat 'gewoner' is dan in Seoul. Wat niet wil zeggen dat je hier geen enorm aanbod aan winkels en merken hebt. Daegu is vooral bekend als modestad. Dat zie je aan de winkels. Ook alle outdoormerken [Lafuma, NothFace enz.] hebben hier een of meer eigen merkwinkels.
Maar de leuke dingen zijn de mensen; vanmorgen vroeg een oude vrouw gehurkt bij haar stoep. Hele fletse ogen die nog net door hadden dat ik 'iets vreemds' was wat langskwam. Heel zorgvuldig in allemaal witte kleding gestoken. Zo laat ze zien dat ze op haar ouderdom door haar schoondochter goed verzorgd wordt en niet meer hoeft te werken. De oude vrouwtjes die krom achter de handkar lopen om papier en glas op te halen zullen geen wit dragen. Kleine kinderen die mij toch wel heel apart vinden om naar te kijken, maar tegelijkertijd beetje verlegen zijn en duidelijk weten dat ze niet mogen staren. Een kind dat op de gladde vloer van het station een plastic bal te hard wegrolde. Ik stopte 'm met de zijkant van mijn voet. Dacht daar ook niet over na en gaf 'm een duwtje terug. 1000 excuses werden mijn deel en dat terwijl ik daar helemaal niets bijzonders bij gedacht had. In dat soort kleine dingen toont zich het cultuurverschil.
Om het zaterdagpubliek in de winkelstraten wat te vermaken was er een podium met wat jongens in traditionele kledij. Ze hadden wat danswerk ingestudeerd en de combi van traditioneel Koreaans [inclusief de Tae-guk-ki] afgewisseld met stevige dansmuziek van bekende of onbekende DJ en geheel van nu, was verrassend. Daegu heeft net [halve maand geleden] een golf westerlingen over zich heen gekregen: de wereldkampioenschappen atletiek werden in Daegu gehouden. Buiten zie je nog af en toe een levensgrote bordkartonnen atleet om een lantaarnpaal gevouwen. Wel leuk gedaan en opgenomen in het straatbeeld. Aan het eind van de middag kwam er een groepje kleurig uitgedoste mensen met een vrachtwagentje met paparazzi er voor op mijn pad. Nieuwsgierig als ik ben stond ik er met mijn neus bovenop. Wat en hoe was even lastiger, want alle borden en vlaggen waren in het Koreaans. Maar gelukkig: eentje had er een zinnetje van drie woorden in het Engels bij gezet: ' I am gay'. En bij nader inzien liepen ze ook wel allemaal als setje van hetzelfde geslacht bij elkaar, maar goed, dat is in Korea niks bijzonders. Hier zie je op straat net zo makkelijk jongens als meisjes gearmd lopen. Maar dit was dus heus, echt de eerste [?] gay-parade van Daegu en misschien wel van Korea. Er zullen ongeveer veertig mensen meegelopen hebben. Het aantal cameramensen er omheen zal de helft geweest zijn. Je maakt nog eens wat mee bij a day on the town.
Om mijn voet te sparen heb ik na de terugreis met de ondergrondse in Dongdaegu een lekkere maaltijd genoten met reuzengarnalen [niet echt Koreaans geloof ik, maar het was lekker] en daarna een koffie, zodat ik niet meer weg hoef om te gaan eten. Eerst een koud voetenbad en verder vanavond niet zo veel meer. Een kroegtijger zal ik ook hier niet worden...

Meer foto's weer hier:

https://picasaweb.google.com/101783544665887710653/Herfst2011De8eKeerNaarKorea?authuser=0&authkey=Gv1sRgCO7Au4yAqeWqGQ&feat=directlink