zondag 30 oktober: Koreaanse weekeindfile

Dat was leuk bedacht: vandaag, zondag, naar de Donghwasa, boeddhistische tempel bijna boven aan de berg Palgong. [Palgongsan dus, want de 'san' staat voor 'berg']. Ik wist dat de Daegu-city-tourbus deze tempel op het lijstje had staan, dus kon gemakkelijk opstappen bij het dichtbijgelegen Dongdaegu-station. Dit in het kader van niet al te veel lopen vandaag om de nog immer dikke voet te ontzien.
Het eerste stuk ging flitsend, maar toen we eenmaal bij de berg kwamen begreep ik wat de begeleider op de bus had bedoeld met 'one hour late today'. Ik dacht er eerder niets bij, want de bus was keurig op tijd vertrokken. Omdat Koreanen als ze vrij zijn niets liever doen dan hiken en dan in vol ornaat, met stokken, rugzak, handschoenen en meestal felgekleurde outdoor-outfit, was het vreselijk druk die berg op.
Het filerijden ging overigens heel gedisciplineerd. Weinig duwen en toeteren. Dat was een half uur extra reistijd, maar ja, ik had toch besloten om vandaag maar naar een plek te gaan op de route van deze bus, dus dat was niet zo erg. Uiteindelijk werd ik iets eerder de bus uit gezet dan bij de ingang van de tempel, maar als de chauffeur dat stukje heen en terug nog had moeten kruipen met die bus, dan had dat zeker nog een half uur geduurd. Nu heb ik dat stukje in zeven of acht minuten gelopen. Al met al zijn er bij en rond die tempel natuurlijk nog heel veel hellingen, trappen en klauterpartijen te gaan. Dat is altijd zo met tempels.
Ik had nog een zelfbedacht 'klusje' te doen: stenenstapeltje maken en deze keer niet eentje, maar twee, broer en zus. De stapeltjes leunen tegen elkaar aan en delen zelfs wat steentjes. Niet van de grond af opgebouwd, maar zoals goed gebruik is: voortgebouwd op kleine stapeltjes die er lagen of stonden. Deze had een goed fundament. Daar moet je niks aan doen en gebruiken ;-)
Ook bij de tempel was het veel drukker dan ik verwacht had. Veel gezinnen met kinderen, maar ook groepjes tieners die op deze manier de zondagmiddag doorbrengen. Apart aangeklede hondjes ook. Veel mensen gingen toch ook nog even buigen en knielen in de tempels. Waar dat gaande was heb ik me beperkt met fotograferen, want dat voelt als 'aapjes kijken' en daar hou ik niet van. Op een van de foto's waar buiten voor het grote Boeddhabeeld geknield wordt zie je rechts naast iemand die keurig knielt een jonge meid voorover op haar buik liggen met haar benen in de lucht vanaf haar knieen. Alsof ze op haar strandlaken op Scheveningen ligt. Niemand maakt daar overigens een probleem van. Ook Boeddha heeft allerlei kostgangers. Ik ben niet zo van het knielen en bidden en zoveel keer ergens omheen lopen en allerlei teksten opdreunen, maar de rest van het Boeddhisme in de zin van respect voor alles wat leeft en beetje aardig zijn voor alles en iedereen [even de simpele versie ;-) ] spreekt me wel aan. Maar als ze dan botjes van 'de echte Boeddha' in dat enorme beeld gaan stoppen, dan lijkt het weer heel erg op de relikwiekastjes in kerken en kathedralen.
Op de terugweg moest ik op hetzelfde kruispunt waar ik uit de bus 'gegooid' was weer wachten. Ook toen nog een ononderbroken file. Wachten duurt altijd lang, maar nu heb ik veel plezier gehad van een oefeningetje dat ik op de dinsdagochtend geleerd heb en dat nu, met rugzak op, veel beter ging dan in de gymzaal van de Schelft. Voortaan maar rugzakje mee naar de les?
Eenmaal in de bus gingen we nog door naar de eindhalte, Palongsan. Daar was een zangfestival aan de gang en vanuit de bus zag ik rijen mensen staan. Ik dacht dat die in de rij stonden voor iets te eten misschien, maar toen we langs de rij verder kwamen, bleek het een enorme rij te zijn voor de bushalte. Overigens kunnen zelfs de Engelsen nog een puntje zuigen aan het gedisciplineerde wachten. De bolhoeden en paraplu's waren hier rugzakken en wandelstokken.
We werden na een mooie rit met veel kleur in de bomen en een prachtige ondergaande zon, om de files te vermijden, afgezet aan de personeelsingangkant van het station en werden binnengeleid naar de centrale hal. Slim van de chauffeur, want voor het station was het nog een puinhoop. Ook hier geldt dat als iedereen vrij is en wil genieten van de natuur, die stukken natuur eigenlijk overbelast zijn door het te grote aantal mensen. Het lijkt het Hollands Duin op een zondagmorgen wel. Daarom zoek ik ook nog steeds een baan waar ik in het weekeind kan werken en doordeweek vrij ben ;-)
Omdat ik de laatste paar dagen de lunch oversla had ik best trek gekregen. Aan een stalletje waar mandu gestoomd werd ben ik aangeschoven en heb het me heerlijk laten smaken. In het hotel had ik nog yoghurt van de supermarkt, dus ik ga niet met knorrende maag naar bed straks. Acht uur tijdverschil nu tussen Korea en Nederland. Koreanen doen namelijk niet aan winter- of zomertijd, dus hier blijft het altijd hetzelfde. Ik heb dus maar de helft van mijn horloge hoeven aanpassen vanmorgen.

Alle foto's van vandaag bijgevoegd onder deze link:
https://picasaweb.google.com/101783544665887710653/Herfst2011De8eKeerNaarKorea?authuser=0&authkey=Gv1sRgCO7Au4yAqeWqGQ&feat=directlink